Aaron Beck is een Amerikaanse psychiater en emeritus hoogleraar psychiatrie aan de University of Pennsylvania. Hij wordt beschouwd als de vader van cognitieve therapie. In de loop der jaren heeft hij verschillende innovatieve theorieën ontwikkeld die veel worden gebruikt bij de behandeling van klinische depressie en angststoornissen. Beck is momenteel erevoorzitter van zijn eigen Instituut voor Therapie van Cognitief Gedrag.
Vroege biografie
Aaron Beck werd geboren op 18 juli 1921 in Providence, Rhode Island. Hij was de jongste van vier broers en zussen in een familie van joodse immigranten die begin 1900 naar de Verenigde Staten verhuisden voor permanent verblijf. Tijdens zijn studie aan de school was Beck geïnteresseerd in de geesteswetenschappen. De jongen was vooral gefascineerd door psychologie. In de plaatselijke bibliotheek las hij bijna alle boeken over de ontwikkeling van de psyche en het gedrag.
Later ging Aaron naar de American University of Brown bij de afdeling Psychologie. In 1942 studeerde hij cum laude af en werd hij verkozen tot lid van Phi Beta Kappa, de oudste alumnivereniging. Direct na zijn afstuderen besloot Beck de journalistiek te proberen. Hij kreeg een baan als freelance redacteur voor The Brown Daily Herald. In 1945 ontving de jongeman de William Gaston-prijs voor zijn uitstekende oratoriumvaardigheden.
Beck combineerde met succes zijn publicatietaken met studeren aan de Yale School of Medicine. Overtuigd dat de psychologie van persoonlijkheid onlosmakelijk verbonden is met anatomische kenmerken, bestudeerde hij elke dag de structuur van het menselijk lichaam. In 1946 behaalde Aaron zijn tweede hogere opleiding geneeskunde en concentreerde zich op praktisch onderzoek.
In de jaren 1946-1950 onderging Beck een medische praktijk in het privé psychiatrische ziekenhuis Osting Riggs, dat is gevestigd in Massachusetts. Hier behandelde hij patiënten met de nieuwste neuropsychiatrie-instrumenten. In 1952 kreeg Aaron een baan als medisch assistent bij de Amerikaanse strijdkrachten, maar een jaar later besloot hij zich opnieuw te gaan bezighouden met wetenschap.
In 1954 ging Beck naar de afdeling psychiatrie aan de universiteit van Pennsylvania. Tijdens de training ontmoette hij Kenneth Appel, de afdelingsvoorzitter, die een grote impact had op de hele toekomstige carrière van Aaron. Als invloedrijk psychoanalyticus hielp de leraar zijn leerling om de belangrijkste professionele richting te bepalen. Het was op dat moment dat Beck eindelijk besefte dat hij zijn leven moest verbinden met psychoanalyse.
Professionele carrière
Aaron voerde in 1959 zijn eerste grote studie uit bij zijn collega Leon Saul. Ze ontwikkelden een nieuwe inventaris die ze gebruikten om de 'masochistische' vijandigheid van het individu te evalueren. De resultaten van hun werk werden vervolgens gepubliceerd in toonaangevende medische tijdschriften. Vervolgens zette Beck zijn observaties al alleen voort. Toen hij met patiënten in psychiatrische ziekenhuizen sprak, realiseerde hij zich dat mensen die vatbaar zijn voor depressie meestal op zoek zijn naar aanmoediging en troost bij andere leden van de samenleving. In 1962 schreef de wetenschapper een nieuw werk waarin hij persoonlijke aanbevelingen verzamelde over hoe depressieve stoornissen op de juiste manier te behandelen.
Bovendien ontdekte Beck, samen met patiënten die aan een depressie leden, dat ze stromen van negatieve gedachten ervaarden die spontaan in hun gedachten opkwamen. Hij noemde dit fenomeen 'automatische gedachten'. Vervolgens ontdekte de psychoanalyticus dat dergelijke gedachten kunnen worden onderverdeeld in drie hoofdcategorieën: negatieve ideeën over zichzelf, over de wereld en over de toekomst. Aaron zei dat dergelijke kennis met elkaar verbonden is als een soort cognitieve triade. En aangezien depressieve individuen veel tijd besteden aan de analyse van 'automatische gedachten', beginnen ze ze als echte gebeurtenissen te beschouwen.
De conclusies van de wetenschapper hielpen tientallen patiënten in psychiatrische klinieken te redden van ernstige vormen van depressie. Hij hielp hen spontaan opkomende gedachten te identificeren en te evalueren. Als gevolg hiervan begonnen mensen zich veel beter te voelen. Beck kon in de praktijk bewijzen dat verschillende persoonlijkheidsstoornissen voortkomen uit vertekend denken. De auteur van theoretische handleidingen was niettemin van mening dat negativiteit in het leven kon worden aangepakt. Het belangrijkste is om elke dag alle denkprocessen zorgvuldig te analyseren en op papier te schrijven.
Met behulp van de bovenstaande methoden slaagde Aaron er echter in om niet alleen depressie te behandelen, maar ook bipolaire stoornissen, drugsverslaving, schizofrenie, syndromen van agressie en vermoeidheid. Hij redde veel patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis die herhaaldelijk zelfmoord hebben gepleegd.
In 1992 ontving Beck de eretitel van professor aan de Temple University. Hij neemt nog regelmatig deel aan wetenschappelijk onderzoek, houdt symposia voor jonge specialisten en werkt ook nog steeds samen met psychiatrische organisaties.
