De gebeurtenissen die sinds november vorig jaar in Oekraïne plaatsvinden, hebben tot een sterke verslechtering van de internationale betrekkingen geleid. Dit land is niet alleen het toneel geworden van een hevig intern conflict, maar ook het onderwerp van de strijd van machtige geopolitieke spelers - Rusland, de VS en de EU. Het is voor sommige mensen, vooral slecht bedreven in de politiek, die zijn neergeslagen door stromen van vervormde informatie, moeilijk te begrijpen: wat gebeurde er in Oekraïne in het algemeen?
Gebruiksaanwijzing
1
Allereerst moet je een excursie in de geschiedenis maken. Oekraïne werd in december 1991 onafhankelijk na de ineenstorting van de USSR. Ze kreeg alle kansen om een voldoende ontwikkelde en welvarende staat op te bouwen.
2
Helaas gebeurde alles anders. Het eigendom dat vanuit de USSR naar Oekraïne is overgebracht, is gestolen of is naar een paar "uitverkorenen" gegaan. In het buitenlands beleid van Oekraïne speelde onverhulde Russophobia een steeds belangrijkere rol. Het werd vooral intenser na de verkiezing van de president van de vurige westerling V. Joesjtsjenko, die openlijk de koers uitriep voor de toetreding van Oekraïne tot de NAVO. Het herschrijven van onze gemeenschappelijke geschiedenis begon, de verheerlijking van de leiders en gewone leden van de UPA (Oekraïens opstandig leger), die samenwerkten met de nazi-indringers.
3
De verkiezing van Viktor Janoekovitsj als president van Oekraïne in 2010 veranderde deze trend niet. Bovendien zijn de subversieve activiteiten van westerse inlichtingendiensten (voornamelijk de Verenigde Staten) in Oekraïne alleen maar toegenomen. Met de hulp van Westers geld en instructeurs zijn veel openlijk extremistische organisaties van pro-fascistische aard ontstaan, bijvoorbeeld "Right Sector". Corruptie, de willekeur van wetshandhavingsinstanties, onverbloemde hypocrisie van macht - dit alles leidde tot een toename van verontwaardiging bij miljoenen Oekraïners, die bovendien gevangen werden gehouden door naïeve dromen dat het Westen hen zou helpen alle problemen op te lossen, gewoon een associatie met de EU te ondertekenen. Daarom was de weigering van Janoekovitsj om deze vereniging eind 2013 te ondertekenen de reden voor het begin van rellen in Kiev.
4
Westerse landen zetten demonstranten openlijk aan tot rebellie en Viktor Janoekovitsj en zijn gevolg dreigden met zware sancties als er geweld werd gebruikt tegen de rebellen. Als gevolg hiervan deden zich bloedige rellen voor waarin de rechter sector de meest actieve rol speelde. Janoekovitsj werd gedwongen te vluchten, een pro-westerse regering kwam aan de macht, waaronder veel vurige nationalisten. Een natuurlijk gevolg van deze gebeurtenissen was het vertrek van de Krim, die wilde terugkeren naar de jurisdictie van Rusland, evenals de eisen van veel Russisch sprekende inwoners van Oekraïne over de federalisering van het land en de status van de Russische taal. De nieuwe autoriteiten van Kiev reageerden met brute repressie op deze eisen. Op het grondgebied van de regio's Lugansk en Donetsk in Oekraïne begon een echte burgeroorlog, die tot op de dag van vandaag voortduurt.
