De term " socialisatie " wordt het vaakst gebruikt in de psychologie en pedagogiek en betekent het proces van toe-eigening door een persoon van regels, normen en gedragsprincipes in de samenleving. Dit concept is te vergelijken met het Russische woord "onderwijs". Maar er zijn verschillen tussen hen, die bestaan in de bedoeling van acties: als socialisatie spontane ontwikkeling met zich meebrengt, dan is het onderwijs bewust, gericht op het bijbrengen van bepaalde kenmerken en eigenschappen van een actie.
Gebruiksaanwijzing
1
De wetenschappelijke definitie van socialisatie zegt: dit is het proces van ontwikkeling en vorming van een persoon in de samenleving, waarin hij de normen, attitudes, waarden en gedragspatronen die in deze sociale groep zijn aangenomen, assimileert. Als spontaan voorkomend fenomeen vindt het plaats tijdens communicatie en gezamenlijke activiteiten in een specifieke omgeving.
2
Socialisatie van een persoon begint bijna vanaf de geboorte en het proces van assimilatie van sociale normen eindigt rond de tijd dat de burgerlijke volwassenheid is bereikt. Hoewel lang niet altijd iemands rechten en verplichtingen kennen en accepteren, betekent dit het volledige einde van socialisatie, maar in sommige opzichten gaat het door gedurende het leven. Dit komt door het feit dat de normen van de samenleving kunnen veranderen, evenals het feit dat een persoon nieuwe sociale sferen kan betreden en nieuwe publieke rollen kan aannemen.
3
De familie legt de basis van socialisatie; dit proces begint ermee. Helaas is de rol van deze instelling bij het vormgeven van menselijk gedrag in de samenleving lange tijd verminderd en wordt er vaak helemaal geen rekening mee gehouden. In feite is de familie van het grootste belang bij het creëren van het persoonlijkheidsidee van het moederland, de samenleving en de levensprincipes. Verder wordt de goedkeuring van normen en regels op school voortgezet, terwijl ook andere socialisatie-instrumenten worden opgenomen, waaronder de media, arbeid en sociaal-politieke activiteiten.
4
Een gesocialiseerd persoon moet niet alleen kennis hebben van de gedragsregels in de samenleving, maar deze ook omzetten in overtuigingen die worden uitgedrukt in praktische acties. Daarom levert dit proces zelfs voor broers en zussen die in hetzelfde gezin zijn opgegroeid en op dezelfde school hebben gestudeerd verschillende resultaten op: dezelfde kennis onder invloed van karakter, mentale vermogens en andere factoren leidt tot de vorming van verschillende overtuigingen, die op hun beurt gedrag bepalen.
5
Socialisatie vervult naast de integratie van een individu in de samenleving nog een andere belangrijke taak in de samenleving: het behoudt de samenleving en maakt de overdracht van een generatiecultuur door gevestigde overtuigingen mogelijk. Dit proces omvat de continuïteit, overdracht en behoud van ervaring. Zo kunnen nieuwe generaties de opkomende economische, politieke, sociale en spirituele problemen van de samenleving oplossen.
