Zolang er staten zijn, zullen er ook spionnen zijn, dat wil zeggen mensen die op het grondgebied van een land gerubriceerde informatie verkrijgen voor doorzending aan de bevoegde autoriteiten van een ander land. Bijgevolg beschouwt elke soevereine staat spionage als een directe bedreiging van zijn nationale belangen en is hij constant bezig met het identificeren van spionnen.
Gebruiksaanwijzing
1
In oude films werd de spion afgeschilderd als een onderwerp met een donkere bril en een hoed met een brede rand die bijna over zijn ogen werd getrokken. Voeg daarbij zijn gewoonte om de kraag van zijn mantel op te heffen, zijn gezicht te verbergen en vaak rond te kijken. Als alle spionnen zo dom waren, zouden ze natuurlijk meteen gepakt zijn. Om een vijandelijke agent te ontmaskeren, is het zelfs nodig om op veel kleine details te letten. Zoals het gezegde luidt: "de duivel zit in de details".
2
De illegale spion spreekt vloeiend de taal van het gastland. Maar zelfs met fenomenale vermogens en geheugen is hij niet in staat om alle straattaal, straattaalwoorden, alle weinig gebruikte definities te onthouden die alleen inherent zijn aan een bepaalde plaats of beroep. Daarom, als bijvoorbeeld, volgens de documenten, iemand op dat en dat moment in militaire dienst was, zo'n en die militaire specialiteit heeft, en in gesprek met collega's de slangaanduiding van wapens of munitie die bekend was bij een dienende man niet begreep, is dit een gelegenheid om op te letten.
3
Elke geconditioneerde reflex kan worden 'vertraagd' en gecontroleerd. Maar als iemand moe wordt, denkt of ontspant, kan hij zich opnieuw manifesteren. Het is bijvoorbeeld gebruikelijk dat Russische mensen, hardop aftellend, hun vingers automatisch tot een vuist samendrukken. Inwoners van West-Europa daarentegen, trekken hun vingers open tijdens het tellen. Soortgelijke subtiliteiten zijn inherent aan letterlijk alles. Elke natie heeft zijn eigen reflexregels, de regels om hallo te zeggen, een gesprek te voeren, op bezoek te gaan, te eten, de rekening te betalen in een restaurant, enz. Dat wil zeggen, als een persoon die zich voordoet als een Rus zich gedraagt in het dagelijks leven, gewoon gesproken, niet in het Russisch, let hier dan op. Er is reden om serieus na te denken.
4
Als iemand tenslotte om de een of andere reden koppig niet over zijn kindertijd wil praten, om zijn buren in huis, de tuin, de eerste leraren te herinneren, om te praten over de plaatsen waar hij geboren en getogen is, zou dit je ook moeten waarschuwen. Feit is dat spionnen dergelijke gesprekken opzettelijk vermijden om niet gevangen te worden in onwetendheid over lokale kenmerken. Hij zou zich bijvoorbeeld herinneren dat hij zich niet herinnerde hoe hij als kind vis in een lokaal beekje had gevist, en een inwoner van dezelfde plaatsen zou verbaasd zijn: 'Waarom, in die jaren was ze volledig ondiep, er is enkeldiep water! Welke vis?'
