Bekentenis is een zeer serieuze stap. Het kan moeilijk zijn om toe te geven aan je negatieve acties, niet alleen aan een buitenstaander, maar zelfs aan jezelf. Dit is een gesprek met mijn geweten. En je moet je van tevoren voorbereiden op dit gesprek, alsof dit de laatste bekentenis in je leven is.
Gebruiksaanwijzing
1
Er is geen specifieke belijdingsstructuur. Het is niet nodig om in chronologische volgorde of in ernst over zonden te praten. U moet echter vooraf uw gedachten ordenen. En om dit proces gemakkelijker te maken, maak een klein "spiekbriefje" op papier. Schrijf op waarom je spijt voelt. En ook de gebeurtenissen die ertoe hebben geleid dat je het verkeerde hebt begaan. Maar bemoei je niet met andere mensen, je belijdt je zonden, geen vreemden. Anders zal het geen bekentenis zijn, maar een veroordeling, maar dit is een nieuwe zonde. Probeer jezelf niet te rechtvaardigen, integendeel, je moet meer van je daden veroordelen, de schuld geven en veroordelen om vergeving te ontvangen. Uw voorbereiding is het eerste en zeer belangrijke onderdeel van de bekentenis.
2
Het tweede deel is het avondmaal zelf. Schaam u niet als de priester u uw zonden belijdt. Omdat de priester slechts een middelaar is tussen jou en God. Het geheim van belijdenis is heilig, informatie uit de belijdenis wordt aan niemand doorgegeven. Het is beter om te bekennen na de avonddienst, de priester zal je meer aandacht kunnen geven. Belijd je zonden openlijk en in detail. Verberg niets, je moet oprecht spijt hebben van wat je hebt gedaan. Elke zonde moet afzonderlijk worden besproken. Het is niet genoeg om te zeggen: "zondig", het is belangrijk om zonden bij hun naam te noemen: gulzigheid, overspel, geldwinning, trots. Om je te helpen je gedachten te verzamelen, kan de priester je vragen of je een zonde hebt begaan. Als je dit niet hebt gedaan, moet je niet antwoorden: 'misschien wel'. En praat ook niet over wat je niet hebt gedaan, zonder een vraag die je opbiecht, anders ziet het eruit alsof je opschept.
3
Je moet niet elke keer over dezelfde zonde praten als je het een keer hebt beleden. Belijdenis zou moeten zijn met verdriet, spijt en berouw van zonden, maar niet met kalmte of zelfs met een grijns. Priesters adviseren om minimaal eens per twee weken te bekennen. Het maakt niet uit op welke leeftijd u naar de tempel komt, als dit uw eerste belijdenis is, dan worden zonden beleden vanaf de leeftijd van zeven jaar.
