De geschiedenis van de mensheid is een reeks militaire conflicten. Door de eeuwen heen veranderden de bewapening van de strijdende partijen en de tactiek van de troepen. Maar de doelen van moderne oorlogsvoering blijven hetzelfde: het is de verovering van gebieden, het onderdrukken van vijandelijk verzet en het elimineren van het politieke, militaire en industriële potentieel ervan.
Gebruiksaanwijzing
1
Moderne oorlog begint meestal met actieve politieke training. Om invloed te krijgen in een buitenlandse staat, probeert de agressor de promotie van zijn proteges te gebruiken in politieke structuren en autoriteiten van een ander land. Dergelijke verborgen agressie verandert vaak in een directe druk op de macht van een soevereine staat en legt haar wil op aan een potentiële tegenstander.
2
Soms past het resultaat van politieke invloed niet bij de agressor, vooral als het 'slachtoffer' het vermogen behoudt om de politieke wil van iemand anders te weerstaan. In dit geval wordt de tactiek van het uitvoeren van "fluwelen" revoluties of directe gewapende interventie in de binnenlandse aangelegenheden van de staat gebruikt. Het gebruikelijke voorwendsel in dit geval is het "herstel van de democratie" of het onderdrukken van het verzet van "terroristen". De politieke fase van agressie ontwikkelt zich tot directe militaire actie.
3
De meeste moderne oorlogen vinden plaats binnen een beperkt gebied. Maar dit betekent helemaal niet dat lokale militaire operaties geen grote gebieden kunnen bestrijken. Een voorbeeld is de wereldwijde oorlog tegen internationaal terrorisme die door de Verenigde Staten van Amerika wereldwijd wordt gevoerd. Als een politieke groep niet past bij de Amerikaanse regering, wordt ze gelijkgesteld met een terroristische organisatie en wordt ze een voorwerp van agressie.
4
Moderne oorlogen zijn totaal van aard, omdat ze niet alleen de hele fysieke ruimte beslaan waar een persoon leeft, maar ook de mentale ruimte. Een van de krachtige factoren van de moderne militaire confrontatie is de informatieoorlog, die wordt uitgevochten op televisie, radio en internet. Voor degenen die betrokken zijn bij militaire conflicten, stroomt informatie van alle kanten, waarvan de meeste tendentieus is en niet kan worden geverifieerd.
5
Het bijzondere karakter van moderne oorlogsvoering wordt ook geassocieerd met een verandering in de doelstellingen van militaire operaties. Als de aanvaller in vroegere tijden probeerde de overgave van de vijand te bereiken en de legitieme regering omver te werpen, probeert hij nu de staatsmacht te "ontbinden", waardoor hij het feit van zijn bestaan in twijfel trekt. Dergelijke tactieken maken het verzet van het 'slachtoffer' zinloos, omdat het onduidelijk wordt wat er precies moet worden beschermd.
6
Oorlogen in de moderne tijd duren lang. Vechten kan vaak niet worden herleid tot één beslissende strijd of reeks gevechten. Een voorbeeld is een militair conflict in Irak, Syrië en Afghanistan. Van tijd tot tijd voert een van de partijen een beslissende militaire operatie uit, maar dit leidt slechts tot een tijdelijke lokale overwinning, zonder de algehele uitkomst van de oorlog te beïnvloeden.
