Gelovigen weten dat de wereld onvermijdelijk tot een einde zal komen: de antichrist zal regeren, maar de Heer zal hoe dan ook zegevieren, en dit is niet afhankelijk van mensen. God heeft zo'n toekomst niet gedefinieerd. Dit is een gevolg van de val van de mens. En als het niet om erfzonde ging, zou de mens zijn "gedoemd" tot een gelukkig goddelijk leven.
De relatie tussen God en de mens
Wonen op aarde, we beheersen vaak meesterlijkheid, proberen de grenzen van wat is toegestaan te overschrijden. Zodat we onszelf niet schaden, wordt God gedwongen ons te beperken. Hij doet dit allemaal zonder onze vrije wil te schenden, en de man heeft altijd het laatste woord. God verlangt niet naar ons lijden. Ze zijn eenvoudigweg nodig voor de zuivering van de ziel. Vanwege onze zondigheid wordt zo'n instrument door de mens zelf gevonden en niet door God.
Vaak 'hangen' mensen onbevreesd laster aan de Schepper, beweren dat het zijn straf is, en besteden geen aandacht aan hun spirituele toestand, zelfs niet vermoedend dat ze de bron van problemen zijn. De Heer past als liefdevolle vader educatieve maatregelen toe, zodat als we lijden, we de geestelijke wetten kunnen veranderen en begrijpen.
Hoe komen demonen aan de macht?
Mensen zijn vanwege hun levensstijl onderworpen aan demonen. God, die onze fouten ziet, laat zich van Hem vervreemden in de hoop dat we, eenmaal verbrand, weer op het ware pad zullen terugkeren. Het blijkt dat de mens zelf zijn ongeluk tegemoet gaat en daar de Schepper de schuld van geeft.
Wij zijn allemaal tot op zekere hoogte onderhevig aan demonische invloed. Demonen handelen goed nadat ze ons hebben bestudeerd, omdat ze al sinds zijn schepping bekend zijn met de mens. Hun ervaring groeit voortdurend. Bij het naderen wekt de demon eerst hartstochtelijke verlangens op bij een persoon, vestigt de aandacht op een aantal ondeugden en dwingt hem vervolgens tot zonde. Dit wordt rustig gedaan en vermomd als je eigen verlangens. Het is immers niet winstgevend om zich te openbaren.
Voor mensen die ver van God verwijderd zijn en in zonden zitten, kunnen demonen zich niet langer verbergen. Patiënten met alcohol- of drugsverslaving in een toestand van delirium tremens kunnen ze bijvoorbeeld van aangezicht tot aangezicht zien. Ze overtuigen de ongelukkigen vaak om zelfmoord te plegen en hun ziel voor zichzelf te nemen.
Met Gods toestemming of door de extreme zondigheid van mensen mogen demonen in hen wonen. Motavilov, die naast Serafim Sarovsky stond, bleef bijvoorbeeld niet in ernstige ondeugden, maar was niettemin bezeten. Zijn overtuiging dat de kerken van christenen, die regelmatig de communie ontvangen, niet door demonen konden worden aangetast, speelden hem blijkbaar parten en hij betaalde voor zijn arrogantie.
