De moderne wereld volgt langzaam maar zeker het pad van integratie. Zelfs culturele en nationale verschillen kunnen de eenwording van landen op basis van gezamenlijke economische en politieke activiteiten niet voorkomen. Een van die verenigingen is de Europese Unie, wiens lidmaatschap voortdurend groeit.
De werkingsprincipes van de Europese Unie
In 1992 werd de Europese Unie, met landen die voorheen lid waren van de Europese Economische Gemeenschap, wettelijk opgesteld en verzegeld met het bijbehorende verdrag. Geleidelijk werd er een systeem van gestandaardiseerde wetten ontwikkeld dat in alle landen van de vakbond van kracht was. De gemeenschappelijke markt voor deze staten begon zich intensief te ontwikkelen; het vrije verkeer van burgers, kapitaal en goederen werd in de praktijk gebracht.
De Europese Unie keurt wetten, besluiten en richtlijnen goed op het gebied van binnenlandse zaken en rechtsbedeling en ontwikkelt een gemeenschappelijk economisch en handelsbeleid voor alle leden van de gemeenschap.
Sommige EU-landen hebben besloten om voor iedereen een gemeenschappelijke munteenheid in te voeren, de zogenaamde "euro".
De Europese Unie is een volwaardig onderwerp van internationaal recht. Hij is bevoegd om verdragen met een internationaal karakter te sluiten en deel te nemen aan internationale betrekkingen. Een gemeenschappelijke veiligheidsstrategie voor de lidstaten van de Europese Unie voorziet in de uitvoering van een door deze landen gecoördineerd en goedgekeurd buitenlands beleid en de handhaving van defensiemaatregelen. De EU-delegatie werkt bij de Verenigde Naties.
Formeel is de Europese Unie geen afzonderlijke staat, noch een internationale organisatie. Op een aantal actieterreinen worden verantwoorde beslissingen genomen door individuele staten, vaak vindt de behandeling van kwesties plaats tijdens onderhandelingen tussen de lidstaten van de vakbond.
