Het einde van de Tweede Wereldoorlog betekende niet dat de confrontatie tussen vijandige politieke krachten ophield. Integendeel, na de overwinning op nazi-Duitsland werden voorwaarden gecreëerd voor een confrontatie tussen het kapitalistische Westen en het communistische Oosten. Deze confrontatie werd de Koude Oorlog genoemd en duurde tot de val van de USSR.
Oorzaken van de Koude Oorlog
Wat was de reden voor zo'n lange "koude" confrontatie tussen West en Oost? Er waren diepe en onoplosbare tegenstellingen tussen het model van de samenleving vertegenwoordigd door de Verenigde Staten van Amerika en het socialistische systeem geleid door de Sovjet-Unie.
Beide wereldmachten wilden hun economische en politieke invloed versterken en de onbetwiste leiders van de wereldgemeenschap worden.
De Verenigde Staten waren buitengewoon ongelukkig dat de USSR zijn invloed in verschillende Oost-Europese landen had gevestigd. Nu begon de communistische ideologie te domineren. De reactionaire kringen van het Westen vreesden dat communistische ideeën verder zouden doordringen in het Westen, en dat het gevormde socialistische kamp serieus zou kunnen concurreren met de kapitalistische wereld op economisch en militair gebied.
Aan het begin van de Koude Oorlog geloven historici in de toespraak van de vooraanstaande Engelse politicus Winston Churchill, die hij in maart 1946 hield bij Fulton. In zijn toespraak waarschuwde Churchill de westerse wereld voor fouten door uitdrukkelijk te spreken over het naderende communistische gevaar, waarvoor het noodzakelijk is zich te verenigen. De bepalingen in deze toespraak werden de facto een oproep tot het uitbreken van de Koude Oorlog tegen de USSR.
Koude oorlog
De Koude Oorlog kende verschillende hoogtepunten. Een daarvan was de ondertekening door een aantal westerse staten van het Noord-Atlantisch Verdrag, de oorlog in Korea en het testen van kernwapens in de USSR. En aan het begin van de jaren 60 keek de wereld verontrust naar de ontwikkeling van de zogenaamde Caribische crisis, waaruit bleek dat de twee supermachten zulke krachtige wapens bezitten dat er geen winnaars zullen zijn in een mogelijke militaire confrontatie.
Het besef van dit feit bracht politici op het idee dat politieke confrontatie en wapenopbouw onder controle moesten worden gebracht. De wens van de USSR en de VS om hun militaire macht te versterken, leidde tot enorme budgetuitgaven en ondermijnde de economie van beide machten. Statistieken suggereerden dat beide economieën het tempo van de wapenwedloop niet konden handhaven, en daarom sloten de regeringen van de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie uiteindelijk een overeenkomst om het nucleaire arsenaal te verminderen.
Maar de Koude Oorlog was nog lang niet voorbij. Ze ging verder in de informatieruimte. Beide staten hebben hun ideologische apparaten actief gebruikt om elkaars politieke macht te ondermijnen. De provocaties en subversieve activiteiten werden gebruikt. Elke partij probeerde de voordelen van zijn sociale systeem in een winnend licht te presenteren, terwijl hij de prestaties van de tegenstander kleineerde.
