Een beschaafd persoon, een welgemanierd persoon, een beschaafd persoon, een intelligent persoon - ze doen een beroep op dergelijke scheldwoorden als ze iemand willen karakteriseren die zich vanuit de algemeen aanvaarde moraal bijna perfect gedraagt in de samenleving.
Als ze een 'beschaafd persoon' definiëren, bedoelen ze allereerst het volgende: volgt een persoon de regels en algemeen aanvaarde modellen van gedragsnormen in de samenleving - een soort filistijnse erecode. In principe eindigt deze "verplichting" van de "beschaafde man" voor de samenleving.
Culturele mens als sociaal object
Voor de samenleving is het belangrijk dat menselijk gedrag wordt bepaald door het kader van fatsoen en recht. De samenleving is in principe bereid om het erover eens te zijn dat een persoon, alleen met zichzelf of met zijn gezin, van alles kan zijn, maar als hij de deur uit gaat, moet een cultureel persoon een tuimelschakelaar hebben om normen en zelfbeheersing in te schakelen.
Dat wil zeggen, in het filistijnse bewustzijn is het concept van een beschaafd persoon een goed opgeleide persoon die rituelen en etiquette observeert: 'met buitenstaanders', 'in het openbaar', 'in de samenleving'. Als een persoon die alle vormen van etiquette bezit, ook een hogere opleiding heeft, dan stijgt zo'n persoon in de regel van het niveau van alleen een gecultiveerde persoon naar het niveau van een "intelligent persoon".
Hierbij wordt geen rekening gehouden met het gedrag van een persoon "buiten de deur". "Achter de deur" kun je oprispingen maken en je neus steken, schreeuwen en het huishouden of de anonieme boze trol op het internet lastig vallen, zij het niet voor geld, maar alleen op verzoek van een "meeslepende ziel". Maar als zo'n persoon plaatsmaakt voor een oude vrouw in transport of de liftdeur vasthoudt voor een buurman, dan is alles voor hem gegarandeerd de status van een cultureel persoon.
