Mensen die zich bezighielden met literaire schepping in de Sovjet-Unie werden met respect en streng behandeld. Als de dichter van de partijlijn afwijkt, kan hij gestraft worden. Leonid Martynov is een beroemde dichter, maar ook niet iedereen geliefd en begrepen.
Zout van het Siberische land
In een ruige regio, waar sneeuw en vorst niet lui zijn, is er een zeer arme grond voor poëzie. Mensen die door de harde natuur zijn opgevoed, slagen er echter in om licht en schoonheid te onderscheiden door de wendingen van een sneeuwstorm. De populaire Sovjet-dichter Leonid Nikolajevitsj Martynov werd geboren op 22 mei 1905 in de familie van een ingenieur van het ministerie van Spoorwegen. Ouders woonden in die tijd in de stad Omsk. Mijn vader hield zich bezig met het ontwerp van duikers op de spoorlijn. Moeder werkte als lerares in een lokaal gymnasium.
In zijn vrije tijd ging zijn vader graag met de kleine Lenya om. Vertelde hem Russische volksverhalen. Na een tijdje begon hij de mythen van het oude Griekenland opnieuw te vertellen. De jongen had een uitstekend geheugen en vroeg vaak aan het hoofd van de familie om details over percelen die zijn vader soms gewoon niet kende. In communicatie met zijn moeder beheerste de toekomstige journalist behoorlijk fatsoenlijk Duits en Pools. Op vierjarige leeftijd had Martynov leren lezen. Het huis had een goede selectie boeken. Leonid las alles, zelfs die in vreemde talen waren gedrukt.
Daarna stapte hij over naar de stadsbibliotheek. Om bij de stadsboekhouding te komen, moest de jongen het Kathedraalplein oversteken en de Kozakkenbazaar passeren. Hier, op de kruising van Europa en Azië, was onder alle weersomstandigheden een luxueuze locatie lawaaierig en ongerust. Voor zijn ogen flikkerden malachi en fluwelen hoeden, hoeden en petten. Boven de drukte klonken de klokken van de Katholieke Kathedraal, de trams gingen en de hoefijzers kletterden. Martynov hield ervan dit dynamisch veranderende beeld te observeren.
Leonid was ingeschreven in de mannelijke gymzaal, waar hij vanaf de eerste dagen verdienstelijke vaardigheden in de geesteswetenschappen toonde. De revolutionaire gebeurtenissen en afleveringen van de burgeroorlog werden tot in het kleinste detail in zijn geheugen bewaard. Martynov, die nog een tiener was, slaagde erin de opperbevelhebber van de Russische admiraal Kolchak tegen te komen. Twee vrienden reden op een boot langs de Irtysh-rivier en 'sneden' de boot met de admiraal aan boord. Volgens de jeugd van middelbare scholieren kwam dit wangedrag ermee weg. Hoewel Martynov en zijn kameraad behoorlijk bang waren.
Het begin van het creatieve pad
Na een middelbare opleiding te hebben genoten, zocht Martynov niet lang naar de toepassing van zijn krachten en talenten. In 1921 verschenen er verschillende tijdschriften in Omsk. Leonid bracht zijn aantekeningen en gedichten zelf naar de redactie. Na korte tijd werd hij geaccepteerd als een goede vriend. De beginnende schrijver maakte zelfs een bezoekschema. Allereerst bracht ik de voorbereide teksten naar de krant "Work Path". Daarna ging hij naar de redactie van "Beep". En hij sloot zijn reis af met een theekransje bij de redacteur van Signal. De eerste gedichten van de jonge dichter verschenen op de pagina's van de almanak "Art", die werd gepubliceerd door Omsk-futuristen.
Martynov studeerde snel en voelde de details van het redactiewerk. De carrière van de correspondent was behoorlijk succesvol. Een jaar later werd hij uitgenodigd voor de functie van reizende verslaggever in de krant Sovetskaya Sibir, wiens redactie in Novosibirsk was gevestigd. Leonid reisde door de uitgestrekte gebieden van Siberië en Kazachstan, waar hij indrukken en nieuwe kennis opdeed. Hij zag met eigen ogen hoe het dagelijkse leven van mensen verandert na politieke hervormingen. Hij maakte niet alleen materiaal voor de krant, maar ook poëzie, dat hij naar tijdschriften in Moskou stuurt.
Voor het eerst verscheen het gedicht van Martynov in 1927 op de pagina's van het tijdschrift Zvezda. Tegen die tijd heeft de dichter al gedichten "Old Omsk" en "Admiral's Hour" voorbereid. Maar voorlopig liggen ze voorlopig op tafel. Twee jaar later verscheen een essayboek getiteld "Autumn Travels in the Irtysh". Tussen zakenreizen door neemt de correspondent deel aan discussies over de plaats van literatuur bij de opbouw van een nieuwe samenleving. Heel onverwacht wordt Leonid beschuldigd van contrarevolutionaire propaganda en veroordeeld tot drie jaar ballingschap in het verre Vologda.
