Lyudmila Pavlichenko is een beroemde sluipschutter die 309 Duitsers heeft vernietigd. Hij is een held van de Sovjet-Unie. In het Westen kreeg ze de bijnaam Colt Woman en Lady Death.
Biografie
Lyudmila werd geboren in de stad Bila Tserkva (regio Kiev) op 12 juli 1916. Haar vader was een werknemer en daarna werd hij officier van de NKVD. Mijn moeder was van adellijke afkomst. Sinds de jaren 30 begon het gezin in Kiev te wonen.
Als kind wilde Lyudmila leraar worden, na school ging ze naar de universiteit. Als middelbare scholier begon Luda in de fabriek te werken. Ze draaide zich om en werd tekenaar.
De jeugd probeerde vervolgens militaire specialiteiten te krijgen en het meisje besloot naar de geweercirkel te gaan. Ze slaagde met succes voor alle normen, waarna Lyudmila werd uitgenodigd op de sluipschool, waar ze een uitstekende student werd. Aan het begin van de oorlog was Pavlichenko in Odessa. Ze ging door de praktijk, schreef een diploma.
Toen ze hoorde dat de oorlog was begonnen, ging het meisje naar het ontwerpbord en werd naar het front geroepen. Maar daar was ze zonder geweer, de rekruten kregen geen wapens. Vervolgens gaven ze haar het geweer van de dode soldaat, in het eerste gevecht onderscheidde het meisje zich met goed gerichte schoten. Op de eerste verdedigingsdag van Odessa doodde Lyudmila 16 Duitsers in 15 minuten. Pavlichenko ontving later een sluipschuttersgeweer.
Daarna trokken de troepen zich terug naar Sevastopol. Pavlichenko was daar 8 maanden, nam deel aan de vijandelijkheden. In totaal was ze 1 jaar oud aan de voorkant, gewond, geschokt door de schelp, en daarna trainde ze sluipschutters. In 1942 kreeg Ludmila een medaille en in 1943 de titel Held van de Sovjet-Unie.
In 1942 was Pavlichenko in Amerika, waar ze bevriend raakte met Eleanor Roosevelt. Lyudmila hield een toespraak voor de Amerikanen die 'zich te lang achter haar verborgen'. Vaak werd Pavlichenko gevraagd hoe ze erin slaagde zoveel Duitsers in koelen bloede te doden. Lyudmila zei dat haar goede vriendin voor haar stierf en dat ze doordrenkt was met haat tegen de nazi's.
Later schreef Pavlichenko een boek-autobiografie, waarin ze zei dat haat haar leerde nauwkeurig te fotograferen. Gezien in de oorlog veranderde de geest van een vrouw. Na de overwinning studeerde Lyudmila af, werd onderzoeker op het militaire hoofdkwartier en leidde sociale activiteiten. Pavlichenko stierf in 1974.
