De christelijke kerk heeft het verschil tussen een man en een vrouw nooit ontkend. Voor de moderne wereld die deze verschillen wil wegnemen, wordt deze benadering vaak de reden voor beschuldigingen van 'genderdiscriminatie'. Een van de brandende problemen zijn de beperkingen die verband houden met de kritieke dagen van vrouwen. De kwestie van beperkingen voor vrouwen in kritieke dagen werd in de eerste eeuwen van het bestaan van het christendom opgeworpen, theologen beantwoordden het op verschillende manieren.
Achtergrond
Aan het begin van de geschiedenis van de christelijke kerk was er in sommige gemeenschappen een extreem standpunt. Er werd aangenomen dat een vrouw tijdens kritieke dagen niet alleen het recht had om deel te nemen aan de communie, maar ook om te bidden, de Schrift aan te raken en zelfs te luisteren naar hoe ze het lezen, omdat op dit moment beweegt de Heilige Geest zich weg van de vrouw, vervangen door een onreine geest.
Deze benadering wordt geassocieerd met de oudtestamentische traditie, waar een geweldige plaats werd ingenomen door het idee van reinheid en onzuiverheid. Alles wat met de dood was geassocieerd, inclusief bloeding, werd als onrein beschouwd. Deze houding ten aanzien van bloeden, inclusief menstruatie, bestond in het heidendom, maar in de oudtestamentische religie had het een speciale betekenis.
Dood in de Bijbel wordt geïnterpreteerd als een gevolg van de val van de mens. Daarom is elke herinnering eraan, inclusief maandelijkse bloedingen bij vrouwen, een herinnering aan menselijke zondigheid, daarom maakt het een persoon "onrein", waardoor hij wegblijft van het religieuze leven. In oudtestamentische tijden was het joodse vrouwen inderdaad verboden om tijdens kritieke dagen deel te nemen aan het gebed, bovendien was het in die tijd onmogelijk om een vrouw aan te raken, ze isoleerden haar.
In het christendom, dat als basis de overwinning van de Heiland op zondigheid en dood had, kon zo'n unieke benadering niet langer bestaan. Discussies over kritieke dagen voor vrouwen zijn eeuwenlang niet gestopt. Sommige theologen, die in onzuiverheid van het lichaam een beeld van spirituele onreinheid zagen, verboden vrouwen tegenwoordig de communie te ontvangen (St. Dionysius, St. John Postnik, St. Nicodemus Svyatorets), terwijl anderen het bloeden van vrouwen als een natuurlijk proces beschouwden en geen obstakels voor gemeenschap zagen tijdens kritieke dagen (St. Clemens van Rome, St. Gregorius de Dubbelspel).
