De natie is een van de belangrijkste actoren in de politiek. De nationale vraag krijgt veel aandacht in de politieke programma's van partijen, ongeacht hun spectrum. Naties zijn vaak de initiatiefnemers van politieke verandering.
De term natie heeft een andere interpretatie. Het kan zowel de bevolking van het land (of de staat zelf) als de etnische gemeenschap aanduiden. Een modern begrip van de natie kreeg vorm tijdens de Franse Revolutie, toen het nationale zelfbewustzijn vorm begon te krijgen. Franse revolutionairen karakteriseerden zich respectievelijk als patriotten, het was burgerlijke identiteit die de basis vormde voor de vorming van de natie. Sindsdien is de natie opgevat als een historisch gevestigde gemeenschap van mensen op basis van economie, taal, territorium en psychologie, evenals culturele kenmerken.
Sommige wetenschappers zijn van mening dat naties niet als echte onderwerpen van politieke processen kunnen worden beschouwd. Volgens hen zijn naties kunstmatig geconstrueerde formaties door politieke elites, beperkt binnen de staat. Met deze stelling is men het echter nauwelijks eens. Omdat het nationale aspect vaak de basis is van de vereisten voor de staat. Het was het nationale idee dat de dominante werd voor de intensivering van bewegingen tegen onderdrukking en slavernij, de vorming van natiestaten.
In het moderne politieke leven spelen nationale problemen een belangrijke rol. Onder hen soevereine ontwikkeling, gelijkheid van naties, onvervreemdbare rechten van naties (voor zelfbeschikking, voor zelfidentificatie, enz.). Nationale kwesties kunnen bijdragen tot een verhoging van het niveau van politieke participatie; ze spelen een belangrijke rol in de partijstrijd, bij het vormen van politieke instellingen.
Naties kunnen helpen bij het oplossen van andere belangrijke sociaal-politieke problemen. Ze kunnen met name helpen het culturele niveau van een bepaalde natie of hun sociale zekerheid te verbeteren. Andere waarschijnlijke doelen van nationale bewegingen zijn de verspreiding van nationale identiteit (bijvoorbeeld door scholen te openen met instructie in de nationale taal), het uitbreiden van de rechten op speciale vormen van politieke vertegenwoordiging en wetgevende initiatieven.
Er is zelfs een aparte ideologie: nationalisme, met als rode draad de bescherming van de belangen van nationale gemeenschappen in interactie met de staatsmacht. Deze ideologie wordt geactiveerd op moeilijke momenten van de historische ontwikkeling van de staat, wanneer het nodig is om een hoge cohesie van de samenleving en haar componenten te verzekeren. Soms kan nationalisme een extreme vorm aannemen, wat de stelling van de superioriteit van de ene natie over de andere verdedigt.
Naties zijn zowel onderwerpen als objecten van politiek. De rol van naties is echter niet dezelfde. Op basis van de positie die ze innemen, worden de dominante en onderdrukte naties onderscheiden. De eerste beschikken over het hele spectrum van politieke middelen. Bij het verwezenlijken van hun politieke doelen kunnen ze vertrouwen op het leger, de staatsorganen, de media, enz. De onderdrukte naties treden op als politiek subject, omdat ze tegen de dominante naties zijn. Het negeren van hun belangen kan ernstige negatieve gevolgen hebben voor de stabiliteit van de samenleving.
Nationale en interetnische relaties bestaan niet in de puurste vorm. Binnen landen zijn er verschillende sociale lagen en groepen, waardoor ze nauw verweven zijn met politieke en economische aspecten.
Het belang van naties in het politieke leven wordt bepaald door het feit dat veel politici en bewegingen de nationale kwestie gebruiken als troef in de politieke strijd.
