Een van de belangrijke taken van de staat is om voor haar burgers te zorgen. Dit probleem is vooral relevant voor mensen die door hun leeftijd niet meer in hun onderhoud kunnen voorzien. Oudere generaties zijn volledig afhankelijk van het functioneren van het pensioenstelsel, de effectiviteit ervan bepaalt de levensstandaard.
De erfenis van het binnenlandse systeem
Het pensioenstelsel van de Russische Federatie begon met de ontwikkeling na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Het hebben van een moeilijke erfenis, het verstrekken van gepensioneerden vereiste fundamentele veranderingen. De USSR gebruikte een gezamenlijk pensioenstelsel. Binnen dit kader zorgden de gezonde burgers voor de betaling van pensioenen aan oudere generaties.
Deze verdeling kan effectief zijn, op voorwaarde dat het werkende deel van de bevolking aanzienlijk superieur is aan gehandicapte burgers. De Russische realiteit dicteert de tegenovergestelde trend: het aantal gepensioneerden per werknemer groeit. Tel daar de inflatie-indexatie van pensioenen bij op, dan wordt de druk op het pensioenfonds enorm. Het probleem oplossen door extra infusies uit het budget is het dichten van gaten die zich opnieuw zullen vormen. Daarom is de enige manier om diepgaande systeemhervormingen door te voeren.
Begin van de hervorming: NPF
Het belangrijkste doel van pensioenhervormingen is het vertalen van pensioenbetalingen naar een gepersonaliseerde vorm. Als iedereen in de toekomst geld gaat opbouwen voor zijn eigen behoeften, wordt het tekort van het pensioenfonds vermeden. Het probleem was dat de huidige belastinginkomsten moesten worden besteed aan het verstrekken van huidige gepensioneerden. Daarom is het alleen mogelijk om het systeem in fasen te hervormen.
De eerste fase van de hervorming vond plaats van 1992 tot 1997. Het primaire doel van de eerste wijzigingen was het creëren van een alternatief voor de staatspensioenen. Gedurende deze periode werd een wettelijk kader opgesteld voor de activiteiten van niet-statelijke pensioenfondsen (NPF's), waardoor de Russen hun eigen spaargeld voor de toekomst konden creëren. Ondanks de crisis van 1998 waren de nieuwe structuren bestand tegen de aanval van ongunstige omstandigheden.
