De houding ten opzichte van het beroep van acteur kan anders zijn. Iemand vindt het erg aantrekkelijk en wenselijk, maar er zijn mensen die denken dat dit beroep zelfs geen baan genoemd kan worden. Van de zijkant lijkt het erop dat spreken met het publiek niet moeilijk is, maar het vereist speciale vaardigheid.
Gebruiksaanwijzing
1
Als je het werk van een mijnwerker en een artiest van een theater of bioscoop vergelijkt, is het verschil goed merkbaar. De eerste besteedt vele uren aan fysieke arbeid, gaat regelmatig aan het werk volgens een specifiek schema en ontvangt een cent. De acteur leeft anders, slechts één kant van het leven is zichtbaar voor mensen, maar het lijkt kleurrijk en licht. Het concert duurt 2 uur en de verdiensten zijn niet te vergelijken met het salaris van een gewone arbeider. Ingewikkelde training, honderden uren training en repetities gaan vooraf aan het podium, maar dit is niet op te merken voor de gemiddelde man, en daarom lijkt het leven van een acteur erg gemakkelijk te zijn.
2
Het bijzondere van acteren is dat het nodig is om een aantal rollen te spelen, om tijdens interviews en uitjes gelukkig te lijken. Van de buitenkant lijkt het een heel eenvoudige taak, maar dramatisch talent is zeldzaam, wat betekent dat je aan elke rol moet werken. Acteurs worden meestal veroordeeld door mensen die nooit hebben geprobeerd om passie of verdriet voor een publiek uit te beelden. Oprecht en getalenteerd zijn is een heel zware klus. En elke keer dat er spanning is voordat het podium opgaat, wordt de angst om in de loop der jaren op te treden minder, maar gaat nooit voorbij. Er wordt enorm veel energie besteed aan één voorstelling, omdat je realistisch moet zijn, het zal niet mogelijk zijn om de tweede keer te herhalen.
3
Vandaag handelen is geen winstgevende bezigheid. Er staan eenheden op de schermen en honderden onderwijsinstellingen behalen elk jaar de meesters in hun vak. De concurrentie is enorm, de kans op een belangrijke rol is erg klein en slechts weinigen kunnen beroemd worden. In theaters zijn de salarissen niet groot, provinciale actoren ontvangen minder mijnwerkers, maar niet minder dan de rest. De rollen in de bioscoop worden jarenlang geschilderd, het land wil bekende gezichten zien, zij zijn het die het publiek verzamelen en nieuwe acteurs komen alleen bij de menigte, waar ze niet altijd worden gezien.
4
En de acteurs hebben een bijzonderheid, ze kunnen op het werk 'opbranden'. De noodzaak om altijd in vorm te zijn, niet te kunnen kwetsen of verdrietig te zijn, leidt tot een enorme depressie. Zodra een persoon zijn functies eenvoudigweg niet kan vervullen, heeft hij inspiratie nodig, maar dat is hij niet. Daarom gaan de acteurs van sommige genres vroeg met pensioen. Elke avond vermaken ze het publiek, ze zijn uitgeput, beroofd van hun verlangen om te leven. En uit deze staat komen is erg moeilijk. Maar kijkers zien deze kant van het beroep zelden, ze begrijpen niet hoe moeilijk het is om helder en spannend te zijn op het podium.
5
Een acteur is een beroep dat veel kracht en geduld vereist. Het is moeilijk te vergelijken met dokters, leraren, bouwers, elk heeft zijn eigen functies. Maar het zijn juist de getalenteerde artiesten die je in staat stellen te genieten van geweldige producties, te ontspannen voor de tv en te ontsnappen aan het dagelijks leven.
