De uitdrukking "goede dag" is de laatste tijd populair geworden. Waar komt deze begroeting vandaan en hoe gepast is het om te gebruiken en waarom blijven sommige mensen, bezwijkend aan het kuddegevoel, deze aanhoudend gebruiken, ondanks het feit dat deze uitdrukking voor velen al lang irritant is geworden.
In de 21e eeuw werd vooral de Russische taal wreed bespot. Een levend voorbeeld is de uitdrukking "goede dag" of "goede tijd". Het blijkt dat de persoon die de e-mail verstuurt niet weet wanneer de ontvanger deze zal lezen, daarom verzekert hij zich tijdig tegen mogelijke niet-verbindingen. De afzender denkt dat hij verstandig en modern is, zonder te denken dat veel mensen deze uitdrukking gewoon haten. Als je 's ochtends, ' s avonds of 's nachts naar het verschil kijkt, kun je je bericht eenvoudig beginnen met het woord' Hallo ', maar blijkbaar houden sommige moderne mensen niet van dit woord. Het is volledig verstoken van originaliteit.
Deze door velen gehate begroetingen worden vaak gebruikt in twee gevallen (genitief en nominatief): "Good day" en "Good time". Deze begroeting in het nominatieve geval bevestigt als het ware het feit dat de tijd van de dag eigenlijk goed is, de afzender in een goed humeur is en het weer goed is. In het genitief geval fungeert deze zin als een wens. Als u uw bericht begint met de woorden "Goede dag", lijkt u uw virtuele gesprekspartner het allerbeste toe te wensen.
Vreemd genoeg waren groeten in de vorm van wensen wijdverbreid in de 19e eeuw. Bijvoorbeeld: "Goede dag" of "Goedenavond wens ik
". In de moderne taal worden dergelijke vormen vaak niet gebruikt op het moment van begroeting, maar bij het afscheid. Vaak zeggen ze, als ze het gesprek beëindigen, " prettige dag ", " prettig weekend ", " goede nacht ".
Natuurlijk is er geen officieel verbod op de uitdrukking "goede dag". Iedereen beslist of hij het wil gebruiken of niet, maar je moet de forums en blogs op internet lezen om te begrijpen dat deze uitdrukking op veel manieren al moe en vervelend is. Sommigen beweren zelfs dat deze zin de gesprekspartner onmiddellijk karakteriseert als een persoon die dichtbij en oninteressant is. Het woord "Hallo" is misschien eenvoudiger, maar het veroorzaakt niet zo'n massale afwijzing.
