Bijna elke aanbidding van de orthodoxe kerk gaat gepaard met censuur. Het branden van wierook (wierook) tijdens de dienst heeft een oude geschiedenis en heeft een speciale betekenis.
Oudtestamentische censuur
Tijdens het Oude Testament waren de offers die aan de Heer werden gebracht door middel van het zogenaamde brandoffer wijdverbreid. Zelfs vóór de tijd van Mozes en lang voor de oprichting van de liturgische oudtestamentische tabernakel, symboliseerde de rook van de opofferingen die naar de hoogten stegen het gebed van een persoon, gericht tot de hemel, tot de Heer.
Sinds de aanbidding van het Oude Testament in de tabernakel verscheen, is censuur voor heilige voorwerpen een gangbare praktijk. Zo gebood de Heer de hogepriester Aäron om voor de ark van het Verbond censuur uit te voeren, waarin de tabletten met de tien geboden stonden. Volgens het boek Exodus moest een dergelijke ritus 's ochtends en' s avonds worden uitgevoerd. Uit hetzelfde boek uit het Oude Testament is bekend dat Mozes wierook deed voor het gouden altaar, waarbij een wolk op de tabernakel neerdaalde en 'de heerlijkheid van de Heer die vervulde' (Exodus 40: 27, 34)
Wat symboliseert moderne censuur
In nieuwtestamentische tijden bleef de praktijk van het branden van wierook voor heiligdommen tijdens aanbidding behouden. Censing zelf symboliseert de speciale genade van de Heilige Geest, evenals de gebeden van mensen die worden aangeboden op de troon van de Allerhoogste God. Tijdens de wierook neemt een persoon symbolisch deel aan goddelijke genade, daarom moet op zichzelf de uitvoering van brandende wierook bij aanbidding met speciale eerbied worden verricht. Het is geen toeval dat gelovigen in het kerkgedeelte voor een gloeiende priester of diaken staan.
De Heilige Vaders noemen nog een symbolische aanduiding van wierook. Net zoals de wierook een aangename aromatische geur heeft, zijn de gebeden van de christen, die met een sterk geloof en in nederigheid van hart worden aangeboden, God aangenaam. Aangezien de hitte afkomstig is van de hete steenkool, moet het gebed van de christen bijzonder ijverig zijn, 'heet'.
Elk in de orthodoxe traditie wordt niet alleen uitgevoerd voor de troon, het altaar en de iconen. De geestelijken bij de dienst censureren en aanbidders en betalen daarmee vrome eerbied voor het beeld van God dat iedereen heeft.
Geeft met name duidelijk de betekenis weer van de wierook in orthodoxe kerken, de zalige Simeon van Solunsky:
Er is ook de praktische kant van censuur. Er wordt aangenomen dat demonen trillen boven gewijde wierook en wierookrook. Uit de christelijke praktijk zijn er gevallen waarin demonische mensen de geur van wierook en de rook zelf niet kunnen tolereren, wat genade symboliseert. Sommige heilige vaders beschrijven hoe demonen tijdens wierook het lichaam van een lijdend persoon verlieten.
Door middel van wierook wordt dus alles rondom geheiligd.
