De protesten in Spanje begonnen in maart 2012, maar in juli kregen ze een enorm en alomtegenwoordig karakter. Op 19 en 20 juli namen meer dan anderhalf miljoen mensen uit 80 grote steden van het land deel aan de marsen. Ongeveer 600.000 inwoners en bezoekers gingen de straten van Madrid op. Het centrum van de hoofdstad is verlamd, het parlement en regeringsinstanties worden in hechtenis genomen.
De crisis in Spanje begon lang voor het begin van de stakingen en dwong de regering tot vrij strenge maatregelen. In maart werd nieuwe arbeidswetgeving aangenomen die het ontslagproces vereenvoudigde, wat leidde tot wijdverbreide onrust en botsingen met de regering.
Eind mei 2012 vond weer een staking plaats, dit keer gingen onderwijswerkers, studenten en hun ouders in staking. Het plan van de regering omvatte een verlaging van de onderwijsuitgaven met € 3 miljard.
In juni 2012 moest de regering van het land zich tot de Europese Unie wenden om financiële steun te vragen voor een bedrag van 100 miljard euro. De reden was het probleem van verschillende banken. Er werd besloten om deze banken te nationaliseren, in juli werden ze genationaliseerd: Catalunya Caixa, Banco de Valencia, NovaGalicia en Bankia, en alleen Bankia verzocht om financiële steun voor een bedrag van 19 miljard euro.
Een voorwaarde voor het verlenen van bijstand door de Europese Unie waren de maatregelen voor strikte besparingen op de begroting - vermindering van de werkloosheidsuitkeringen, verlaging van de lonen, verhoging van de belastingen. De Spaanse regering heeft besloten de belasting over de toegevoegde waarde met 3% te verhogen (van 18% naar 21%), omdat de gemiddelde gezinslasten met 450 euro zullen stijgen. Het aantal gemeentelijke instellingen is met 30% verminderd en het aantal staatsbedrijven is verminderd. De werkloosheidsuitkeringen worden met 10% verlaagd, ondanks het feit dat Spanje het hoogste werkloosheidscijfer onder de EU-landen heeft - bijna 25% (onder de jeugdwerkloosheid bedraagt 50%). Daarnaast zijn de salarissen van ambtenaren met 7% verlaagd en zijn de extra vakantiedagen en de betaling van bonussen komen te vervallen.
Dergelijke harde maatregelen konden niet anders dan verontwaardiging veroorzaken onder de mensen. Honderdduizenden mensen gingen de straat op om deel te nemen aan protesten. De grootste vakbonden van het land en de Algemene Vereniging van Arbeiders, verenigingen van politieagenten, ambtenaren, militairen, rechters, brandweerlieden, studenten - vergaten allemaal hun eerdere verschillen en verenigden zich onder de slogan: "De autoriteiten vernietigen het land, we moeten ze tegenhouden."
