Berichten uit het verre Zuid-Afrika lijken op verslagen op het slagveld. In de avond van 16 augustus vonden bloedige botsingen plaats tussen stakende mijnwerkers en speciale politiediensten, waardoor 34 mijnwerkers stierven en 78 gewond raakten. Deze tragedie gebeurde in de buurt van een platinamijn in Marikan. Het land heeft sinds het einde van het apartheidstijdperk zo'n bloedvergieten niet meer gekend. De Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma werd gedwongen zijn deelname aan de top van de Zuid-Afrikaanse landen met spoed te onderbreken en naar het oproergebied te gaan.
De Republiek Zuid-Afrika is uitzonderlijk rijk aan mineralen. In de ingewanden bevinden zich veel diamanten, goud, platina, chroom, uranium, polymetaalerts. De export van deze mineralen is een van de belangrijkste bronnen van inkomsten uit deviezen. Daarom zijn er veel mijnen in het land waar duizenden mijnwerkers werken. In veel mijnen wordt op grote diepte mijnbouw uitgevoerd. Dit is erg moeilijk en gevaarlijk werk en de hoogte van het salaris is vrij bescheiden. Het is voor werkgevers niet rendabel om het op te heffen en maatregelen te nemen om de arbeid van de mijnwerkers te beschermen, aangezien het aantal mensen dat een mijnwerkerspositie wil krijgen, wordt geschat op dezelfde vele duizenden. Naast Zuid-Afrikaanse burgers zijn dit ook arbeiders uit de buurlanden, waar de levensstandaard veel lager is, en daarom lijken zelfs bescheiden (naar Zuid-Afrikaanse maatstaven) lonen de ultieme droom.
De ongelukkige Marican-mijn, die toebehoort aan het invloedrijke Britse bedrijf Lonmin, was daarop geen uitzondering. Dit bedrijf ontgint al meer dan een eeuw edelmetalen in Zuid-Afrika en Marikana is er van bijzonder belang voor. Het volstaat te zeggen dat uit deze mijn meer dan 10% van alle platina gewonnen in de wereld wordt gewonnen. Uiteindelijk staakten de mijnwerkers van Marikan in staking en eisten hogere lonen. De situatie werd snel gespannen, dit werd mede mogelijk gemaakt door de scherpe rivaliteit tussen de leiding van de twee mijnbouwvakbonden.
Op 16 augustus omsingelde een enorme menigte arbeiders, van wie velen wapens hadden gescheurd, de politie die de mijn bewaakte. Het is nog steeds moeilijk vast te stellen waarom de politie op stakers heeft geschoten. Het feit blijft: er is een tragedie van grote proporties gebeurd. Welnu, het bedrijf Lonmin heeft al grote verliezen geleden door de sluiting van de mijn en een scherpe daling van de aandelenkoers. Echt: "Avaricious betaalt twee keer."
