Op de scheepsbegraafplaats vinden de schepen hun laatste toevlucht. Voorheen werden houten schepen eenvoudigweg in zee gezonken. Vandaag is de situatie veranderd: metalen schepen moeten worden verwijderd. In ontwikkelde landen worden schepen afgevoerd in speciale fabrieken, in landen met een lage levensstandaard worden ze gewoon aan wal gegooid, waar ze roesten.
Begraafplaatsen ontstaan door de natuur zelf
Door de geschiedenis van de mensheid heeft de zee veel schepen opgenomen. Deze schepen liggen op de bodem van de zeeën en oceanen, bewaard in zout water voor toekomstige generaties archeologen. Op bijzonder gevaarlijke plaatsen liggen schepen letterlijk in lagen: over oude triremen vind je Vikingtorens, over middeleeuwse schepen - fregatten, over fregatten - stalen rompen van moderne militaire en koopvaardijschepen.
Een van de iconische plaatsen van de Atlantische Oceaan is de Goodwin Creek, gelegen voor de zuidoostkust van Groot-Brittannië. Deze onderwaterzandbanken worden beschreven in veel literaire werken. Het verslag van menselijke offers die door de zee door de ondiepten van Goodwin zijn gemaakt, bedraagt tienduizenden. Schepen konden niet door het ondiepe water komen omdat het zand constant in beweging was, maar ook als gevolg van mist en sterke stromingen.
