In de Sovjettijd kende de student het citaat van een van de grondleggers van het marxisme, F. Engels: 'Het gezin is de eenheid van de samenleving'. Hoewel de Sovjet-Unie lang geleden ineenstortte en het marxisme-leninisme niet langer een staatsideologie was, heeft deze zin zijn relevantie niet verloren.
Gebruiksaanwijzing
1
Ondanks het feit dat de instelling van het gezin in Rusland en in het buitenland momenteel om verschillende redenen een ernstige crisis doormaakt, blijft het gezin een zeer belangrijke rol spelen in het leven van elke samenleving, in feite als steunpilaar.
2
Het gezin vervult verschillende belangrijke functies, zonder welke de samenleving niet in staat is tot een normaal bestaan. Allereerst reproductief. Hoewel de tijd waarin de geboorte van een onwettig kind als schandalig werd beschouwd en een vlek op de moeder en haar ouders heeft veroorzaakt in het verleden is, worden de meeste kinderen nog steeds geboren uit mensen die gebonden zijn door huwelijksbanden. Dat wil zeggen, dankzij families is er een reproductie van de bevolking, de samenleving blijft bestaan.
3
De meeste sociologen, psychologen, artsen en andere specialisten stellen dat gezinseducatie, de invloed van vader en moeder, vollediger, vaker bijdraagt aan de vorming van een gezond en harmonieus ontwikkeld kind dan wanneer de kinderen worden opgevoed in openbare of particuliere instellingen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar die veranderen het totaalbeeld niet.
4
In het gezin krijgt het kind de nodige communicatie- en gedragsvaardigheden, vormt het een waardensysteem, leert het van volwassenen en herhaalt het de woorden van de beroemde dichter: 'wat is goed en wat is slecht'. In familiekring leert hij van vader en moeder, maar ook van andere volwassen familieleden, over zijn land, zijn geschiedenis, de heroïsche en tragische pagina's van het verleden. Dit draagt bij aan de vorming van patriottisme onder de groeiende burger van Rusland.
5
Het gezinsleven met zijn gemeenschappelijke zorgen, problemen, vakanties, leert al zijn leden - zowel volwassenen als kinderen - om hun eigen verlangens, behoeften aan het algemeen welzijn, te begrijpen, te respecteren en bereid te zijn ze redelijkerwijs te beperken. En dit is erg belangrijk. De samenleving stelt immers aan elke burger precies dezelfde eisen. Als de hele samenleving (of in ieder geval de meerderheid) uit egoïsten zou bestaan, alleen bezig met de vervulling van hun eigen verlangens en onverschillig voor de behoeften en problemen van andere mensen, zou zijn lot niet benijdenswaardig zijn.
6
In een gezin waar een goede opvoeding wordt uitgevoerd, wordt een kind vanaf jonge leeftijd aan het werk geïntroduceerd, haalbare hulp thuis, respect voor ouderen en medeleven. En dit komt weer de hele samenleving als geheel ten goede. Het is dus niet moeilijk te concluderen: hoe sterker elk individueel gezin, hoe sterker de samenleving.
