Sylvia Christel begon haar carrière als model, maar maakte haar wereldberoemd vanwege haar hoofdrol in de provocerende film Emmanuelle (1974). In haar dalende jaren kon de ster van de filmerotica van de jaren 70 de belangrijkste vraag van haar leven niet beantwoorden: wat werd deze rol voor haar, geluk of een vloek?
Jeugd en jeugd
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is Sylvia Christel helemaal niet Frans. Ze werd geboren op 28 september 1952 in het kleine Nederlandse stadje Utrecht. De ouders van Sylvia hadden een hotel; ze besteedden al hun tijd aan werk en hadden bijna geen aandacht voor het opvoeden van kinderen. Het meisje was pas negen jaar oud toen ze bijna werd verkracht door de hotelbeheerder, wat een afdruk achterliet op de kwetsbare psyche van het kind. Sylvia werd oncontroleerbaar, in staat tot verschillende acties.
Sylvia werd naar een katholieke kostschool gestuurd, maar daar konden ze haar complexe karakter niet herstellen. Een paar jaar later, na de scheiding van haar ouders, besefte ze eindelijk dat niemand het nodig had en besloot ze ten koste van alles beroemd te worden. Om te beginnen besloot Sylvia deel te nemen aan schoonheidswedstrijden en won al snel de titels "Miss Dutch Television" en "Miss Television Europe".
Creatieve carrière
Sylvia Christel speelde haar eerste filmrollen in 1973. En een jaar later werd ze door regisseur-debutant Juste Jacques uitgenodigd voor de hoofdrol. Alle actrices tot wie hij zich richtte, na het lezen van het script, wezen categorisch. Sylvia was het daarmee eens. Toegegeven, voor elke camera aanzetten dronk ze een glas champagne om er meer ontspannen uit te zien in openhartige scènes, en in speciale gevallen moest ze zelfs marihuana roken.
Aanvankelijk werd de film verboden, te eerlijk gezegd, maar na het veranderen van de heersende elite werd Emmanuelle nog steeds uitgebracht. Critici sloegen de film kapot, maar integendeel, het publiek was verrukt en stond in kilometerslange rijen voor de bioscoop. Sylvia Kristel veranderde van de ene op de andere dag in een superster. Bedwelmd door succes besefte ze niet meteen dat ze gegijzeld was geraakt in een enkele rol. Vervolgens speelde Sylvia in tal van sequels van "Emmanuel", de schandalige bekendheid van deze filmserie verdween pas in de jaren 90 en alle andere rollen van de actrice vervaagden tegen deze achtergrond. In haar memoires gaf Sylvia toe: "De rol waarvan ik droomde als springplank, heeft me voor altijd gebonden. Mijn lichaam werd belangrijker dan mijn woorden. Ik werd een actrice in stille films, bijgesneden, verstoken van alles wat een individu vormt."
