De eeuwwisseling van de 19-20 eeuw wordt gekenmerkt door een levendig cultureel leven. Tegelijkertijd ontwikkelden zich in de kunst meerdere richtingen tegelijk, die soms in tegenspraak waren en elkaar juist aanvulden. Vooral impressionisme en symboliek waren prominente richtingen die kunst in staat stelden een waardige stap in de nieuwe eeuw te zetten.
Symboliek en impressionisme zijn ontstaan in Frankrijk aan het begin van de 19e en 20e eeuw. Voordat we het hebben over de verschillen tussen deze twee gebieden, moet worden opgemerkt dat beide dezelfde basis hebben. Dit is te wijten aan het feit dat de symboliek, die enkele jaren later verscheen, juist dankzij het impressionisme is ontstaan en daardoor enkele kenmerken ervan heeft geërfd.
Impressionisme
Het impressionisme ontstond net op het moment dat kunstenaars probeerden nieuwe manieren van ontwikkeling te vinden.Geleidelijk aan, een begrip van het leven als iets dat voor altijd in beweging was. Het punt is om elk moment te vangen en vast te leggen, zodat je kunt genieten van het heden.
Vrolijkheid was oorspronkelijk de basis van het impressionisme. Aanhangers probeerden het leven in felle kleuren te tonen, zonder sociale en serieuze filosofische problemen in hun werken te weerspiegelen. Dit was in ieder geval het begin, toen was er een splitsing en is er veel veranderd.
De naam van deze trend is op zichzelf ontstaan: 'indruk' betekent 'zintuiglijke waarneming'. En op een van de eerste kunsttentoonstellingen noemde een van de critici de kunstenaars onbezonnen 'impressionisten'. Kunstenaars hebben deze naam uitgedaagd en geaccepteerd. Als gevolg hiervan heeft het een negatieve connotatie verloren.
Het is logisch dat het impressionisme veel werd gebruikt in de schilderkunst. Hoewel de ideeën van het impressionisme doordrongen in muziek en literatuur, betekent dit woord vaker alleen artiesten. Symboliek ging in deze zin verder.
Symboliek
Symboliek is wijdverbreid, zowel in de schilderkunst als in de literatuur. Een kenmerk van de richting was een zekere afstand van kunst van het echte leven. Aanhangers van de richting in hun bewustzijn probeerden twee werelden te scheiden: de 'wereld van ideeën' en de werkelijkheid, d.w.z. "wereld van dingen."
Zelfs vóór de symbolisten werden in de kunst verschillende artistieke afbeeldingen gebruikt. Maar ze hadden allemaal een meer allegorisch karakter. Dit betekent bijvoorbeeld dat de lezer, die het werk zorgvuldig bestudeert, gemakkelijk kan begrijpen wat er precies op een bepaalde manier verborgen is. Symbolisten proberen weg te komen van directe uitleg.
Fedor Sologub, een van de grondleggers van de trend, sprak heel kort en bondig over de betekenis van het symbool: 'Een symbool is een venster tot oneindigheid'. Dit concept van hints en understatement is meer kenmerkend voor poëzie. En in feite probeerden muzikanten, schrijvers, schilders, die zichzelf symbolisten noemden, hun werk te doordringen met poëzie en raadsels. Iemand die de werken probeerde te begrijpen, kon een groot aantal interpretaties vinden, die elk bestaansrecht hadden.
