Pitirim Sorokin begon zijn wetenschappelijke activiteit vóór de Februarirevolutie. Na de overwinning van oktober werden de standpunten van de Russische socioloog bekritiseerd door de aanhangers van het marxisme. Vervolgens werd hij het land uitgezet, waarna hij zich in het Westen vestigde. Hier zette Sorokin zijn onderzoek voort op het gebied van culturele studies en sociologie.
Uit de biografie van Pitirim Alexandrovich Sorokin
De toekomstige Russische culturoloog en socioloog werd geboren op 23 januari (in een nieuwe stijl - 4 februari), 1889. De geboorteplaats van Pitirim Sorokin is het dorp Turia, Vologda Oblast.
In 1914 studeerde hij af aan de St. Petersburg University, Faculteit der Rechtsgeleerdheid. Een van de leraren van Sorokin was de socioloog M. Kovalevsky. Kort na zijn afstuderen publiceerde Pitirim Aleksandrovich zijn eerste werk - een onderzoek naar vormen van sociaal gedrag en moraliteit. Socioloog had het over misdaadproblemen
De opvattingen van Sorokin werden gevormd onder invloed van O. Comte en G. Spencer. De socioloog noemde zichzelf een empirische positivist. De wortels van de misdaad in de samenleving, zag hij in de "versnippering" van het systeem van public relations. De mensheid zal het misdaadprobleem kunnen oplossen wanneer het naar een nieuw niveau van toestemming gaat, meende Sorokin.
De beroemde Russische socioloog
Na de overwinning van de Februarirevolutie was Sorokin de redacteur van de krant Volya Naroda, die de mening van de rechtse sociaal-revolutionairen uitsprak. Hij was ook de secretaris van Kerenski en een lid van de Constituerende Vergadering.
Sorokin kreeg de kans om les te geven aan de Universiteit van Petrograd: in 1920 werd hij verkozen tot professor in de afdeling sociologie.
In 1922 verdedigde Pitirim Alexandrovich een proefschrift in de sociologie. In de herfst van datzelfde jaar werd hij samen met een groep culturele figuren uit Rusland verbannen. Daarna doceerde Sorokin aan de Universiteit van Praag en zette zijn wetenschappelijke werk voort.
Theorie van sociale mobiliteit
Als onderwerp van sociologie overwoog Sorokin de interactie van sociale groepen die opereren in verschillende culturele en historische omstandigheden. Bij het bepalen van de oorzaken van verschillende soorten sociaal gedrag moet een socioloog rekening houden met verschillende motieven, waaronder 'pluralisme van feiten'.
Als onderdeel van zijn theorie van sociale mobiliteit, bracht Sorokin de stelling naar voren dat de samenleving een complexe structuur heeft en door vele criteria wordt gelaagd. Individuele sociale groepen veranderen voortdurend hun sociale status en tonen "verticale" en "horizontale" mobiliteit. In een gesloten samenleving is de dynamiek van het sociale leven bijna onzichtbaar.
