Tom Smith is muzikant, songwriter en zanger van de Britse indierockband Editors. In 2014 noemde de krant Daily Mirror hem de zanger met het breedste vocale bereik in het VK. Smiths muziek zit vol met drama, lyrische en deprimerende tonen, hoewel hij in het gewone leven positief probeert te redeneren. "Nummers gaan over mijn gedachten en gevoelens, maar dit betekent niet dat ik moet leven volgens deze belofte", geeft de muzikant toe.
Biografie: de vroege jaren en het pad naar succes
Thomas Michael Henry Smith werd geboren op 29 april 1981 in een familie van leraren. Zijn geboorteplaats is de stad Northampton bij Londen, en de jeugd van de toekomstige muzikant ging voorbij in de stad Stroud of Gloucestershire. Al op de basisschool begon hij de basis van het gitaarspelen te begrijpen. Op de middelbare school had hij het volgens Tom moeilijk. De moeilijkheid om met leeftijdsgenoten te communiceren werd toegevoegd aan de onhandigheid van het feit dat de ouders hun zoon lesgaven in de klas.
Smith vervolgde zijn studie aan de Staffordshire University met een cursus muziektechnologie. Hier ontmoette hij Chris Urbanovich, Russell Litch en Ed Lei, met wie hij in 2002 de muzikale groep Pilot oprichtte.
Hun team verhuisde naar Birmingham om hun reis naar succes te beginnen. Omdat ze de aandacht van muzieklabels wilden trekken, veranderden de muzikanten verschillende keren de naam van de groep. Ze stelden zich voor als Pilot, The Pride, Snowfield, totdat ze zich uiteindelijk op Editors vestigden. Chris Urbanovich noemde de eerste jaren van de creatie van de groep 'donkere tijden', toen al haar leden bijna wanhopig waren vanwege gebrek aan vraag en onwetendheid van muzieklabels. Ten slotte trok hun single Bullets de aandacht van het onafhankelijke label Kitchenware en op 25 juli 2005 bracht The Back Room hun debuutalbum uit.
Creativiteit
De muziekstijl van Tom Smith werd beïnvloed door de groepen Blur en Oasis, waar hij als tiener naar luisterde. Ook zanger Editors is fan van zangers Peter Gabriel, Bruce Springsteen en de Britse popgroep Prefab Sprout. Tom's favoriete en inspirerende album is Murmur van de Amerikaanse rockband REM. De manier van optreden van Smith wordt vergeleken met zang door de vocalisten van de muziekgroepen The Cure, Interpol, Joy Division, REM.
Het debuutalbum The Back Room (2005) bracht Editors het eerste daverende succes. In januari 2006 bereikte hij de erepositie op de Britse albumlijst en ontving hij een nominatie voor de prestigieuze Mercury Prize. Critici waren positief over de oprichting van het jonge team. De populaire muzieksite New Musical Express rangschikte het album op 8 van de 10 punten, met een lovende reactie: "Dood en somberheid klonken nog nooit zo verrassend inspirerend en hoopvol."
De muzikanten begonnen een druk tourleven. Ze gingen op tournee met het Schotse team Franz Ferdinand. Daarna was er een tour door Noord-Amerika met de Stellastarr-band en optredens op grote Amerikaanse festivals. In 2006, tijdens een optreden in Austin als onderdeel van de jaarlijkse evenementen op South by Southwest, verloor Tom plotseling zijn stem, waardoor hij het concert voortijdig moest beëindigen.
Smith en zijn bandleden vermenigvuldigden hun eerste succes dankzij het volgende album, The End Has a Start, dat op 25 juni 2007 werd uitgebracht. Hij behaalde de platina-status op de eerste verkoopdag in het VK. Volgens Tom was de single van dit album Smokers outside the Hospital Doors geïnspireerd door herinneringen aan zijn verblijf in ziekenhuizen, hoewel de muzikant ze niet vaker bezocht dan anderen. En hij begon na te denken over de onvermijdelijkheid van opgroeien en de dood naderen.
In 2008 werden Editors genomineerd voor de Brit Awards in de categorie Best British Band. Ze toerde veel in Amerika, Europa, Canada. De populariteit van de groep groeide, hun concerten trokken duizenden toeschouwers. Naast de twee genoemde albums heeft Editors momenteel nog vier studiowerken:
- In This Light en op This Evening (2009);
- The Weight of Your Love (2013);
- In Dream (2015);
- Geweld (2018).
In het derde album In This Light en op This Evening veranderde de groep zijn gebruikelijke geluid ten gunste van meer gesynthetiseerde elektronische muziek. In 2012 verliet het team, vanwege creatieve verschillen, Chris Urbanovich.
Parallel aan de activiteiten van de redactie werkte Tom Smith samen met andere groepen en speelde hij vocale delen in afzonderlijke liedjes. Muzikale groepen waarmee hij werkte:
- Cicada (2009);
- Moe Pony (2010);
- The Japanese Popstars (2011);
- Indochine (2012);
- Magnus (2014).
In 2011 nam Smith samen met zijn goede vriend Andy Burroughs het album Funny Looking Angels op als onderdeel van het Smith & Burrows-project. Ter bevordering van dit werk gaf de creatieve tandem concerten in Europa. Je kunt Tom's achtergrondzang ook horen in verschillende nummers op het soloalbum van Andy Burroughs. Met nummers van Editors uit 2012 trad hij op tijdens een recital in Brussel, aangezien de band in België niet minder populair is dan in het VK.
Het laatste album van de redactie, "Violence", is door critici kritischer ontvangen dan de vorige twee. Ze noemden dit werk 'bemoedigend' en in de muziek van de band hoorden ze een 'verfrissende richting'.
Tom Smith staat bekend om zijn expressieve gedrag op het podium. Zo onderbrak hij een keer een optreden toen hij zag dat de luisteraars te gepassioneerd waren over het weggeven van gratis hotdogs en niet naar de muziek van de redactie. De artiest kan zichzelf lange pauzes in het concert gunnen wanneer hij niet tevreden is met zijn zang of met wat technische momenten. Hoewel fans zeggen dat hij door de jaren heen veel ingetogener is geworden.
