Thomas Nagel is een beroemde Amerikaanse filosoof. De onderzoeker heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de studie van ethiek en altruïsme. Daarnaast is hij professor aan de New York University of Philosophy and Law, zijn onderwijservaring is meer dan 40 jaar. Nagel was tegen de neo-darwinistische visie op de opkomst van bewustzijn en bekritiseerde ook sterk de vereenvoudigde benadering van tijdgenoten van filosofie.
Vroege biografie
Thomas Nagel werd geboren op 4 juli 1937 in de stad Belgrado, Servië. Zijn ouders waren joden. Tijdens de jaren van nazi-heerschappij vluchtten ze uit Duitsland, op zoek naar een politiek toevluchtsoord. In 1939 verhuisde het gezin naar New York, waar de jonge Thomas zijn hele jeugd doorbracht.
Na zijn schooltijd ging Nagel naar de Cornell University aan de Faculteit der Wijsbegeerte en in 1958 studeerde hij cum laude af. Hier maakte hij voor het eerst kennis met de filosofie van de beroemde Oostenrijkse logicus Ludwig Wittgenstein, die een grote invloed op hem had. Vervolgens besloot Thomas zijn studie aan de universiteit van Oxford voort te zetten. Dankzij de prestigieuze Fulbright-beurs wist hij een opleiding helemaal gratis te krijgen. In 1963 verdedigde een jonge onderzoeker met succes zijn proefschrift aan de Harvard University, waarna hij de graad van doctor in de wijsbegeerte behaalde. Tegelijkertijd raakte hij bevriend met de vooraanstaande analist John Rawls, die later bekend werd als 'de belangrijkste politieke filosoof van de twintigste eeuw'.
Van 1963 tot 1966 doceerde Nagel aan de University of California en Princeton, waar hij les gaf aan beroemde onderzoekers als Susan Wolf, Shelley Kagan en Samuel Scheffler. In de toekomst kregen ze allemaal wereldfaam en erkenning van de wetenschappelijke gemeenschap.
Een paar jaar later werd Thomas lid van de American Academy of Arts and Sciences en tevens corresponderend lid van de British Academy. In 2006 werd hij verkozen tot erevoorzitter van de American Philosophical Society. Voor zijn wetenschappelijk onderzoek ontving hij de Rolf Shock Prize en een eredoctoraat van de University of Oxford.
Carrière groei
Nagel publiceerde op 20-jarige leeftijd zijn eerste filosofische studie. Tijdens zijn carrière heeft hij meer dan honderd wetenschappelijke artikelen geschreven voor verschillende tijdschriften. Thomas gelooft nog steeds oprecht dat het onmogelijk is om de enige echte kijk op de wereld te vinden. In zijn werken wordt gezegd dat er een groot aantal verschillende manieren en methoden zijn om onze praktische en morele principes te begrijpen. Bovendien overtuigde de onderzoeker zijn tegenstanders er voortdurend van dat gezond verstand slechts een uitvinding van de mensheid is, omdat in feite elke vertegenwoordiger van de samenleving een speciaal soort denken heeft. In zijn werk: 'Hoe is het om een vleermuis te zijn?' Thomas legde uit dat objectieve wetenschap mensen niet kan helpen zichzelf volledig te kennen, aangezien het hele proces van zelfkennis in feite is gebaseerd op een subjectieve benadering.
Bovendien heeft de filosoof herhaaldelijk gezegd dat de wetenschap nog steeds bijna niets van de mens af weet. In zijn geschriften vermeldt hij echter voortdurend dat er in de toekomst plausibele kennis van de geest zal zijn, waardoor individuen kunnen herkennen wat aan de basis ligt van hun mentale en fysieke eigenschappen.
De wens om de menselijke natuur te presenteren als een samengesteld en gestructureerd systeem, vergezelt de rationalist al vele jaren. Zo bekritiseerde hij bijvoorbeeld op een van de wetenschappelijke conferenties de richting van het fysicalisme, waarvan de volgers de functies van de hersenen en het bewustzijn identificeerden. Thomas was er echter van overtuigd dat subjectiviteit het belangrijkste kenmerk van bewustzijn was; daarom kan geen enkele wetenschapper het mentale werk van een individu beschrijven met behulp van objectieve posities. Voor zo'n grootschalige studie is het altijd nodig om individuele persoonlijkheidskenmerken als basis te nemen. Alleen op deze manier kan volgens hem bewijs worden verkregen over de psychofysiologische toestand van een individu.
Tegelijkertijd had Thomas Nagel nogal interessante opvattingen over de menselijke evolutie. Hij geloofde dat materialistische filosofen niet in staat waren de wetten te verklaren waarmee bewustzijn werkt. Volgens zijn wereldbeeld is de geest de mens altijd vergezeld en daarom is hij een natuurlijk onderdeel. Op basis van een theoretisch inzicht kon Thomas bewijzen dat de standaardbenadering van het ontstaan van leven zijn relevantie heeft verloren. Nagel heeft er altijd voor gepleit dat het leven niet een reeks ongelukken is, maar een consistent proces van menselijke ontwikkeling. Zijn opvattingen werden gedeeld door prominente verdedigers van rationele betekenis als Michael Behe, Stephen Meyer en David Berlinsky.
