Amerikaanse parlementaire tradities dateren uit de late 18e eeuw. De wetgevende macht van dit land heet Congress. De geschiedenis begon in 1774, maar het eerste parlement van het moderne type, dat twee huizen omvatte, werd later opgericht. Tegenwoordig bevindt het Amerikaanse congres zich in het Capitol-gebouw in Washington. In zijn structuur en functies verschilt het enigszins van representatieve instellingen van andere landen.
Gebruiksaanwijzing
1
Het Amerikaanse congres is een tak van de regering die de wetten van een land bepaalt. Het bestaat uit twee delen: de Senaat en de Tweede Kamer. Door de aanwezigheid van twee kamers kan de staat zorgen voor een evenwicht tussen de belangen van verschillende sociale groepen. Een dergelijk systeem van saldi, dat afwezig is in eenkamerkamers, wordt als optimaal beschouwd voor een democratische staat.
2
De belangrijkste functie van het Amerikaanse parlement is het voorbereiden, bespreken en definitief aannemen van wetten, die vervolgens ter goedkeuring naar het staatshoofd worden gestuurd. De bevoegdheden van het Amerikaanse congres zijn, in tegenstelling tot de parlementen van verschillende andere landen, vrij breed. Dit omvat het onderhoud van het leger, het zegel van geld en de regulering van de betrekkingen tussen administratieve entiteiten. De bevoegdheid van dit orgaan omvat ook het verklaren van oorlog en het wijzigen van de grondwet van het land.
3
Het Amerikaanse congres heeft ook controlefuncties. Hij houdt toezicht op de uitvoering van het staatsbeleid op het gebied van belastingbetalingen. Het Amerikaanse parlement heeft het recht om toezicht te houden op de acties van uitvoerende autoriteiten en om relevante onderzoeken uit te voeren. Het congres kan hiervoor hoge ambtenaren oproepen door grootschalige hoorzittingen te organiseren. Dergelijke evenementen worden doorgaans veelvuldig besproken in de media.
4
De taak van het Amerikaanse Congres is ook de scheiding van machten met het staatshoofd over de vorming van binnenlands en buitenlands beleid. De president heeft het recht verdragen inzake buitenlands beleid te sluiten, maar deze treden pas in werking na bespreking en goedkeuring in de Senaat. De wetgever heeft het recht de oorlog te verklaren, maar het staatshoofd blijft de opperbevelhebber van de strijdkrachten.
5
Een van de kenmerken van het Amerikaanse parlement zijn de principes voor het bepalen van de vertegenwoordiging in dit orgaan, die herhaaldelijk zijn veranderd. Congresleden worden nu gekozen door directe stemming van inwoners van de staat wier belangen zullen worden behartigd door de volksvertegenwoordiger. Tot 1913, toen de overeenkomstige grondwetswijziging werd aangenomen, werden senatoren gekozen door de wetgevende macht van afzonderlijke staten en leden van de Tweede Kamer door kiezers.
6
Vergaderingen van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat worden in de regel gehouden in verschillende kamers van het Capitool. Maar van tijd tot tijd komen beide delen van het parlement samen om de belangrijkste kwesties in gezamenlijke vergaderingen op te lossen. De reden voor dergelijke gebeurtenissen kan bijvoorbeeld het jaarlijks beroep van het staatshoofd of het tellen van stemmen bij de presidentsverkiezingen zijn.
