De moderne mens is erg bezorgd over het verbeteren van de kwaliteit van zijn leven. Maar dit aspect hangt niet alleen af van de maximale aanpassing in de samenleving, maar ook van de eigen perceptie van zichzelf in de moeilijke omstandigheden van de buitenwereld. Daarom is het belangrijk om de harmonie van iemands innerlijke wereld te observeren met die regels en attitudes die worden ontwikkeld door een collectieve sociale beslissing.
Het is volkomen duidelijk dat de kwaliteit van het menselijk leven afhankelijk is van aspecten van zijn perceptie van de externe en interne werelden als realiteit, virtualiteit en dromen (leven in een staat van slaap). Om een staat van geluk te bereiken, heeft elk individu immers een uitzonderlijk eigenaardige en unieke reeks levensprioriteiten nodig, waarin instellingen gericht op zijn (individuele) psychologische comfort met maximale efficiëntie zullen "werken". Dat wil zeggen, iemands gelukstoestand wordt geassocieerd met zijn unieke concepten van levensprioriteiten, waardoor hij de eigenaar wordt van volledige tevredenheid, waardoor nerveuze spanning en ontevredenheid worden geëlimineerd.
Realiteit
De buitenwereld wordt door elk onderwerp waargenomen met zijn unieke karakter. Het is echter gebruikelijk om een persoon als een collectief wezen te beschouwen, en daarom hebben de traditionele regels van perceptie van de werkelijkheid voor de hand liggende wetten en definities voor elke vertegenwoordiger van de samenleving. Dit is voornamelijk te danken aan het feit dat uit de grote verscheidenheid aan beslissingen die werden genomen, iedereen zeker werd gedwongen precies die beslissingen te nemen die gericht waren op het collectieve belang, en niet op zijn eigen verlangens. In deze context wordt altruïsme op het podium van collectieve prioriteiten geplaatst, waardoor het individuele egoïsme wordt vernederd.
De echte wereld op het niveau van sociale structuur is dus gericht op het creëren van een veilige balans van collectief onderwijs, wat zorgt voor het creëren van een geordende staat van interactie van veel individuen. Met andere woorden, de zelfzuchtige chaos van de prioriteiten van individuen wordt in het openbare (collectieve) onderwijs omgevormd tot een vorm van relatie waarin bij individuele genomen beslissingen bij wijze van spreken rekening wordt gehouden met het belangrijkste nut 'om zo te zeggen' voor alle leden van de samenleving.
De regels van 'collectief nut' zijn het meest direct gerelateerd aan de levenloze wereld en aan andere vormen van organisch leven, in overeenstemming met het concept van 'ordelijkheid'. In dit verband is het interessant om het logische principe van bewuste functie op de werkelijkheid te projecteren, volgens welke paradoxen op de schaal van het hele wetgevingsinitiatief van het universum alleen kunnen worden beschouwd als een "zone van schaduw", die niet valt onder de reikwijdte van menselijk begrip.
Dat wil zeggen, het zijn de paradoxen die de progressieve perceptie van de wetten van het universum in de weg staan, ondanks het feit dat onwetende redeneringen de samenleving regelmatig proberen te neigen naar het pad van bewustzijn van irrationaliteit en een bepaald concept van het bovennatuurlijke, dat naar verluidt wordt gekenmerkt door onlogische (illegale of irrationele) manifestaties van de onderlinge verbindingen van de materiële wereld. Het blijkt dat het de paradoxen zijn die ervoor zorgen dat de collectieve geest de echte wereld in al zijn diversiteit waarneemt, inclusief gebieden die verder gaan dan een adequate waarneming.
Samenvatting: Het levensformaat van de echte wereld is gebaseerd op een collectieve geest gebaseerd op een balans van interactie en paradoxen.
Virtualiteit
De virtuele wereld heeft als het ware een andere "diepte van onderdompeling" die kenmerkend is voor zowel extraverten (realisten) als introverten (virtuelen). Het is de interne organisatie van de mens die zijn synchronisatie met de buitenwereld impliceert. Zonder de psychologische aanpassing van elk individueel individu aan de omstandigheden van de omringende realiteit, is het inderdaad onmogelijk om een evenwicht te vinden in de hele samenleving. Deze regel is van toepassing op elke materiële constructie van het universum. Daarom is het duidelijk dat je met virtualiteit een meervoudige "airbag" van de samenleving kunt creëren.
Bovendien stelt de verscheidenheid aan virtuele werelden (in termen van het aantal dragers van een bewuste functie) ons in staat een multiversum te vormen in al zijn manifestaties. Elke persoon, die zich aanpast aan de buitenwereld, vormt zijn eigen speculatieve constructie van het universum, waarin het negatieve aspect en de onmogelijkheid om het doel te bereiken volledig afwezig zijn.
Daarom wordt de virtuele wereld niet gekenmerkt door de aanwezigheid van paradoxen, en het hele wetgevende initiatief van deze 'voorwaardelijke' constructie is gebaseerd op de principes die het meest acceptabel zijn voor de individuele maker. In deze dimensie wordt, zoals ze zeggen, 'het onmogelijke mogelijk', aangezien de regels van de interactie van mentale constructies worden toegevoegd aan de wetten van de echte wereld, die volgens de logica van de specifieke drager van bewuste functie de vervulling van taken kunnen verzekeren.
Samenvatting: het levensformaat van de virtuele wereld is gebaseerd op individuele (unieke) kenmerken van de menselijke innerlijke wereld en sluit de aanwezigheid van paradoxen uit.
Dromen
Naast de echte en virtuele wereld brengen dragers van bewuste functies tijdens hun leven een aanzienlijke hoeveelheid slaap door. Deze fysiologische wijze van hersenactiviteit wordt gekenmerkt door een dergelijke staat van bewuste functie wanneer informatie in de hersenschors, verkregen tijdens het wakker worden door de vorming van neurale verbindingen, wordt omgezet (gecomprimeerd of gecodeerd in een compacte vorm) voor opslag in diepere delen van de hersenen (geheugencellen).
Aan de ene kant is iemands bewustzijn in een slaaptoestand onbewust, maar aan de andere kant kunnen informatievelden tijdens de transformatie van relevante informatie die emotionele achtergrond tegenkomen, die ook golfenergieparameters heeft, die werd gevormd als een psychologische spanning. Met andere woorden, alle gevoelens, zorgen en ervaringen die samenhangen met het oplossen van eventuele problemen waarmee het individu in werkelijkheid wordt geconfronteerd, worden bovenop het normale werk van de hersenen in een staat van slaap, die tot dromen leidt.
Dromen zijn dus inherent een bijproduct van de functie van bewuste functie in slaap. In dit opzicht wordt de activiteit van verschillende soorten interpreteerders van dromen onbegrijpelijk, omdat dromen van nature onlogische fragmenten van bewustzijn zijn die helemaal geen gezond verstand hebben. En alle mogelijke toevalligheden die tijdens hun interpretatie zijn ontstaan, mogen alleen worden genomen als resultaat van een effectieve analyse van de broninformatie.
Het moet duidelijk zijn dat dromen de kwalitatieve kenmerken van het werk van een bewuste functie hebben opgenomen in een staat van interactie, zowel met de externe wereld als met de interne. In een droom sluit het werk van een bewuste functie bijvoorbeeld de aanwezigheid van paradoxen uit, wat typerend is voor virtualiteit, maar het is ook afhankelijk van de wetten van de echte wereld in termen van de vorming van collectieve vormen van interactie gebaseerd op het wetgevende initiatief van het universum.
Samenvatting: het levensformaat van een persoon in een droomstaat is gebaseerd op een collectieve geest die paradoxen uitsluit.
