Populaire popzanger van de USSR en Rusland, geëerd artiest van de RSFSR en People's Artist of Tatarstan; de eigenaar van een aangenaam timbre van tenor altino; een man die gemakkelijk de opera kon veroveren, een levendige uitvoerder van songteksten - Albert Asadullin.
Biografie en carrière
Albert Nurullovich Asadullin werd op 1 september 1948 geboren in Kazan, in Sukonnaya Sloboda. Het gezin van de jongen bestond uit een gepensioneerde officier die terugkeerde uit de Tweede Wereldoorlog, een gewone huisvrouw en twee oudere zussen.
De jongen kreeg zijn muzikale opleiding aan het Kazan Art College. Later ging de jonge Albert studeren aan de Academie van Beeldende Kunsten als architect, waar hij vocaal talent wakker maakte. Het begin van zijn vocale carrière begon in het amateurensemble "Ghosts", waaronder de zanger en trad op in de Academie van Beeldende Kunsten. Vervolgens zong Albert Nurullovich in de groep "Nevskoe Vremya", waarvoor hij naar Leningrad verhuisde. In het weekend trad hij op in het Officers House in Pushkin.
Het succes van het publiek en het plezier van zingen leidden tot de beslissing van Asadullin om zich te blijven bezighouden met professionele zang. Bovendien werd de zanger na de eerste optredens opgemerkt en uitgenodigd voor de VIA "Singing Guitars", waarin de zanger tot 1980 met succes door de Sovjet-Unie toerde.
Bovendien ontving Albert Nurullovich in 1975 een uitnodiging om op te treden in de eerste Sovjet-rockopera Orpheus en Eurydice (geregisseerd door Mark Rozovsky). Vervolgens werd hij in 1978 uitgenodigd voor de rol van Til Uhlenshpiegel in de rockopera Flemish Legend (auteur Romuald Greenblatt) en in 1979 - in de rockopera Racing, wiens succes van korte duur was vanwege het toen bestaande censuur.
In dezelfde 1979, tijdens de VI All-Union Contest of Variety Artists, kreeg Albert Nurullovich de titel van laureaat van de eerste prijs en de tweede prijs van de Golden Orpheus International Competition. Na de prijs besloot Asadullin solo op te treden. Liedjes voor hem zijn geschreven door A. Petrov, V. Reznikov, D. Tukhmanov, I. Kornelyuk, V. Basner, L. Quint en anderen.
Van 1980 tot 1984 nam Asaullin actief deel aan regeringsconcerten en Cultuurdagen van Leningrad in de steden van de USSR. Soms trad hij op in het buitenland, samen met het orkest van G. Garanyan.
Van 1984 tot 1988 trad Albert Asadullin op als solist in het Lipetsk Regional Philharmonic. Neemt vaak deel aan kunstfestivals ("Kemerovo Meridian", "Morning of the Motherland").
In 1988 werd de biografie van de zanger aangevuld met de titel "Honored Artist of the RSFSR".
In 1993 vond een concert plaats in de Oktyabrsky Hall (St. Petersburg).
In 2010 werd Alberta uitgenodigd om te schitteren in de musical The Nameless Star (gebaseerd op het toneelstuk van Mikhail Sebastian). In april van hetzelfde jaar werd een nieuw programma "Music of the Soul" gehouden in het Gorky Palace of Culture. In het voorjaar van 2012 presenteert Asadullin samen met de Minus Trel-groep een nieuw programma, "With a Song Around the World", dat verschillende liederen van de volkeren van de wereld in verschillende talen bevat.
De bijdrage van de zanger aan het culturele erfgoed van de samenleving is behoorlijk groot. Zijn veelzijdige werk blijft de luisteraar verbazen. Voor zijn creatieve werk uitte de zanger zelfs de animatiefilm "Dwarf Nose" (2003). Tegenwoordig werkt hij als solist bij het Petersburg Concert State Concert Philharmonic Institution. De artiest voelt zich vaak aangetrokken tot uitvoeringen bij grote vieringen: het 1000-jarig bestaan van Kazan (2005); een concertprogramma ter nagedachtenis aan zangeres Anna German - "Love quiet words" (2008); jubileumvoordeel, waaronder scènes uit rockopera's, klassieke werken, Tataarse volksliedjes en nog veel meer. Albert Asadullin blijft deelnemen aan verschillende producties en speelt de titelrol. Hij wordt vaak uitgenodigd voor televisie, voor regeringsconcerten en festivals, waar hij constant optreedt als een geëerde gast. Hij vertegenwoordigt een binnenlands lied in Polen, Finland, Duitsland, India en andere landen.
De naam van de artiest staat op de eerste plaats in de World Encyclopedia of Folk, Jazz, Pop en Rock Music.
Creativiteit
In 1982 speelde Asadullin de soundtrack van de speelfilm met vier afleveringen "Niccolo Paganini" - een lyrisch, ironisch motief van S. Banevich. In 1984 - hij zong een lied met soulvolle verzen over de eeuwige vereniging van liefde en muziek, de toekomstige hit van de twintigste eeuw - "The Road without End". Met deze hit werd Asadullin laureaat van het Song-84 songfestival en werd uitgenodigd om deel te nemen aan het laatste galaconcert gewijd aan het nieuwe jaar 1985.
In 1987 kwam de eerste collectie "All this was with us" uit. Het bevatte veel van de populaire liedjes van Asadullin: "Boy and Girl were Friends", "The Road Without Ends", "It Was All with Us", enz.
In 1995 verscheen de tweede schijf, Road Without End, met de beste nummers van Asadullin.
Tijdens de creatieve carrière van de zanger werden zijn liedjes opgenomen in 15 verschillende collecties. De zanger blijft zijn fans vandaag verrassen.
De laatste twee albums zijn uitgebracht: "Albert Asadullin. The Golden Retro Collection" (2008) en "Albert Asadullin. The Golden Collection. Best Songs" (2009).
