Het woord "folklore" (muzikale en literaire orale volkskunst) wordt in het Russisch vertaald als "volkswijsheid". De term 'gaf' ons de Oud-Engelse taal, wat het verschil is tussen dit woord en vele andere die 'verplicht' zijn tot hun oorsprong in het Latijn en Grieks. En misschien zal niemand beweren dat deze naam volledig consistent is met de inhoud: volkstradities weerspiegelden de tradities, ervaringen en opvattingen van onze voorouders op de buitenwereld, dat wil zeggen dat in feite eeuwenoude volkswijsheid werd verzameld en aan ons werd doorgegeven, afstammelingen.
Folklore - dit zijn liedjes en dansen, legendes, eposs en instrumentale deuntjes die geen auteur hebben: ze leiden een 'orale levensstijl', worden overgedragen van de ene artiest naar de andere en veranderen vaak. En het komt voor dat de variaties van hetzelfde lied, verzameld door folkloreverzamelaars in verschillende bronnen, aanzienlijk van elkaar verschillen.
Desalniettemin zal zelfs een persoon die niet bekend is met folklore nooit een Russisch volkslied verwarren met bijvoorbeeld een Georgisch of Kazachs lied, omdat elk van hen werd geboren uit een bepaald volk met alleen hun gebruikelijke manier van leven, geschiedenis en riten. Daarom zijn folklorewerken uniek, bijvoorbeeld alleen in de Russische volkskunst zijn er eposs, in het Oekraïens - gedachten, enz.
En nu een beetje geschiedenis. In de oudheid werd verbale creativiteit geboren uit de religieuze en mythische opvattingen van de mens, werd geassocieerd met zijn werk en droeg de oorsprong van toekomstige wetenschappelijke kennis. De rituelen waarmee onze verre voorouders de wereld om ons heen probeerden te beïnvloeden en hun lot werden uitgevoerd vergezeld van spreuken en samenzweringen, bomen, water, wind en andere "vertegenwoordigers" van de natuur door middel van doorverwezen woorden of bedreigingen tegen hen geuit. En geleidelijk viel verbale creativiteit op als een onafhankelijke kunstvorm.
In de oude en middeleeuwse wereld verschijnt een heroïsch epos, evenals legendes en liedjes die religieuze overtuigingen dragen. Even later beginnen mensen historische liedjes te schrijven die vertellen over echte gebeurtenissen en helden verheerlijken. Sociale veranderingen in het openbare leven en de ontwikkeling van de industrie leiden tot de geboorte van nieuwe genres. Dus in de Russische folklore verschijnen soldaten-, yamshchitsky-, burlakliederen, werk-, school- en studentenfolklore.
Tot slot is het vermeldenswaard dat sommige folklore-genres nieuwe werken 'aan het licht brengen', terwijl andere, hoewel ze blijven bestaan, dat niet doen. Vandaag klinken bijvoorbeeld deuntjes, grappen en gezegden, waarvan de auteur de mensen zijn. Maar nieuwe volksverhalen en eposs verschijnen niet, alleen oude worden verteld.
