Het woord Inshallah, Inshallah of Insha'Allah wordt vanuit het Arabisch vertaald als 'Als God het wil', 'Als de wil van God zo is'. Moslims drukken dus nederigheid uit voor de wil van de Almachtige - dit is een rituele verklaring, maar het wordt vaak gebruikt als een uitroepuitroep.
Het woord inshalla in alledaagse spraak is een markering van de toekomende tijd, het duidt iemands plannen aan. In het Russisch zijn soortgelijke uitdrukkingen: "als we overleven" of "als God geeft".
Onder moslims kan het antwoord "Inshallah" of "Insha'Allah" een beleefde weigering zijn om een vraag te stellen of een ongemakkelijke vraag. Dit is een tactvol antwoord, omdat de gelovigen geen nee zeggen tegen verzoeken - onbeleefd. En als ze "inshallah" zeiden, betekent dit: "Als Allah niet tussenbeide komt, dan is wat je vraagt of vraagt onmogelijk."
In hun heilige boek zegt de koran: "Zeg niet" ik zal het morgen doen ", maar zeg" als Allah het wil ". Daarom vinden moslims het verplicht om elke keer "inshallah" te zeggen als het gaat om zaken in de toekomst. En als een persoon deze zin vergeet te zeggen, kan deze later worden herhaald.
Inshallah wijst ook op de hoop van de mens, op zijn verlangen dat er in de toekomst iets gaat gebeuren. In de moderne islamitische wereld wordt het woord "Insha'Allah" vaak uitgesproken in spreektaal.
Het verhaal van de inshallah
Toen de profeet Mohammed net de islam begon te prediken, ontmoetten de Mekkaanse stammen hem met grote vijandigheid. Ze wilden niets weten over tawheed en noemden de profeet een gek, een leugenaar of een tovenaar. Ze probeerden op alle mogelijke manieren zijn preken te verstoren.
En toen kwam de dag dat de Quraish besloten Mohammed te controleren. Ze stuurden boodschappers naar Arabië, naar de joodse stammen, om advies te krijgen. Alle Mekkanen waren heidenen, maar vertrouwden op de Joden, omdat het een goed geïnformeerd volk in de Schrift was, het volk van het Boek. En de rabbijnen beantwoordden het verzoek om hulp: ze boden aan om Mohammed drie vragen te stellen. Hij zou als een ware profeet kunnen worden beschouwd als hij er twee zou beantwoorden, maar als hij op alles een antwoord zou vinden, zou hij een leugenaar zijn.
Quraysh verheugde zich. Ze besloten dat ze Mohammed in de war konden brengen, omdat hij geen Jood was, hij de Schrift niet kende, hoe kon hij begrijpen hoe hij de vragen moest beantwoorden? Bovendien was Mohammed analfabeet. En de vragen waren als volgt:
- 'Wat is er met de jonge mannen in de grot gebeurd?';
- "Wie was de koning die in het westen en oosten regeerde?";
- 'Wat is geest, wat is het?'
Na deze vragen te hebben gehoord, beloofde Mohammed de volgende dag te antwoorden, maar voegde de "inshallah" niet toe. De profeet wachtte 14 dagen op openbaring, maar hij was er niet. En de vijandigheid van de Mekkanen groeide: ze gloated, noemde Mohammed een leugenaar die dit woord schond.
Op de 15e dag werd de soera van de Koran echter aan Mohammed onthuld, wat nu aan alle moslims wordt aanbevolen om op vrijdag te lezen. Deze soera beantwoordde slechts twee vragen, de derde bleef onbeantwoord en helemaal aan het begin was er een duidelijke aanwijzing dat men geen belofte moest doen zonder hem "inshallah" toe te voegen.
Zo kwam het woord in de moslimtaal terecht.
Religieuze betekenis
In een religieuze interpretatie, wanneer een persoon “Insha'Allah” zegt, vertrouwt hij zichzelf, zijn toekomst en zijn daden toe aan de wil van Allah. Moslims geloven dat niets in hun leven bij toeval gebeurt: alles wordt door Allah gekozen, speelt een belangrijke rol of draagt een lesje bij. En als God iemand iets wil leren, ergens naar wijst of een teken geeft, dan gebruikt hij de wil, daden en verlangens van de persoon zelf.
Inshallah wijst er dus op: wat mensen ook plannen, en wat ze ook willen, het hangt allemaal af van Allah. Daarom is het zo belangrijk om bij het praten over plannen en verlangens hem te noemen en te zeggen dat alles in zijn handen ligt.
Bovendien kwamen moslimtheologen, reflecterend op de soera, tot de conclusie dat het woord "Insha'Allah" drie instructies bevat voor wijze daden:
- Mensen mijden leugens. Wanneer iemand zegt: "Ik doe het morgen" en dan niet, blijkt dat hij loog, zelfs als objectieve redenen hem beletten. Maar als hij een 'inshallah' toevoegt, impliceert hij van tevoren dat er iets onafhankelijk van hem kan gebeuren, en dat betekent dat er geen leugen is.
- Mensen vermijden spijt. Als een persoon in de toekomst veel plant, zelfs voor morgen, en dan plotseling uit elkaar valt, heeft hij spijt dat hij niet heeft gedaan wat was gepland. Soms berouw. Maar als hij "inshallah" zegt, dan gaat hij ermee akkoord dat Allah misschien niet blij is met zijn plannen, en dat ze met een kalme ziel naar een andere dag kunnen worden overgebracht.
- Mensen vragen toestemming van Allah. Dit gebedswoord verbindt een persoon bovendien met God, wanneer hij "inshallah" zegt, vraagt hij toestemming en hulp zodat alles goed gaat.
Correcte spelling
Het woord "inshalla" moet correct worden gespeld, zelfs in een andere, Russische of Engelse taal. Meestal schrijven ze als volgt: "inshallah", "inshaallah", en voor iemand die de Arabische taal kent, ziet dit er verkeerd uit. De aangegeven spellingsvariaties in een letterlijke vertaling klinken als "creëer Allah".
En om de betekenis van het woord nauwkeurig over te brengen, moeten al zijn delen afzonderlijk worden geschreven: "in sha Allah." In dit geval zal de vertaling zijn "zoals Allah dat wenst".
