Olie is de belangrijkste bron van technische koolwaterstofgrondstoffen in de moderne wereld. Het belang van de extractie kan niet worden overschat. Een groot deel van de wereldwijde olie-export wordt geleverd door slechts twaalf landen, verenigd in het kader van de internationale intergouvernementele organisatie OPEC.
![Image Image](https://images.culturehatti.com/img/kultura-i-obshestvo/65/chto-takoe-opek.jpg)
De term "OPEC" is een transliteratie van de Engelse afkorting OPEC, wat staat voor The Organization of the Petroleum Exporting Countries. Deze naam wordt in het Russisch vertaald als "Organisatie van olie-exporterende landen".
OPEC is een internationale intergouvernementele organisatie met hoofdkantoor in Wenen, opgericht door landen die 's werelds grootste olieproducenten en -exporteurs zijn. Het belangrijkste doel van de organisatie is het ontwikkelen van een strategie voor het reguleren en stabiliseren van de olieprijzen op de wereldmarkt, rekening houdend met de commerciële belangen van de deelnemende landen, regulering en beperking van de olieproductie en -uitvoer door quota vast te stellen, en garanties te creëren om een ononderbroken olievoorziening aan consumenten te garanderen.
De OPEC is opgericht van 10 september tot 14 september 1960 tijdens een conferentie in Bagdad door vertegenwoordigers van de eerste deelnemende landen. De initiatiefnemer van de OPEC was Venezuela. De eerste landen die deel uitmaken van de organisatie waren Koeweit, Saoedi-Arabië, Iran, Venezuela en Irak. Nu omvat het ook de Verenigde Arabische Emiraten, Angola, Qatar, Algerije, Libië, Ecuador en Nigeria (in totaal 12 landen). Gabon (in 1994) en Indonesië (1 november 2008) verlieten de OPEC.
De OPEC-lidstaten zorgen voor meer dan 40% van de olieproductie en meer dan 50% van de wereldwijde olie-export. Ze bezitten ongeveer 66% van alle reserves van dit soort grondstoffen op aarde. In de kern is de OPEC een monopolie-achtige associatie, ook wel een kartel genoemd.
De hoofdactiviteit van de organisatie wordt uitgevoerd in het kader van bijeenkomsten van de ministers van energie van de lidstaten, die twee keer per jaar worden gehouden. Tijdens deze bijeenkomsten wordt de stand van de internationale oliemarkt beoordeeld en wordt op basis van de vraag een prijsconcept ontwikkeld. Er worden ook besluiten genomen om de marktsituatie te stabiliseren.