Doop, huwelijk, Kerstmis, Pasen - deze en andere termen die verband houden met het kerkelijke leven zijn stevig verankerd in het leven van de Russen. Voor een bezoek aan de kerk zullen ze niet langer zonder werk worden gezet - integendeel, ze zullen argwanend naar iemand kijken die zichzelf als atheïst heeft geïdentificeerd. Gelovig zijn is modieus geworden en mode heeft zowel positieve als negatieve kanten. Daarom moet een persoon zich bewust zijn van waarom hij de kudde van de kerk ingaat, wat hij daar wil vinden.
Waar is de kerk voor? Deze vraag kan niet eenduidig worden beantwoord, omdat gelovigen en ongelovigen deze anders zullen beantwoorden. Als voor de eerste de Kerk Waarheid en Leven is, dan is het voor de tweede op zijn best een soort sociale niet-gouvernementele instelling, waarvan de activiteit enkele nuttige aspecten heeft.
De kerk geeft een persoon het belangrijkste: geloof, hoop, liefde. Voor een gelovige is de vraag of er God is zinloos, omdat al het leven een zichtbare bevestiging is van Zijn bestaan. God wordt geopenbaard aan degenen die Hem zoeken. Hoe begint een persoon op het pad van geloof? Als zijn ouders hem van kinds af aan geen vertrouwen gaven, dan komt hij meestal bij haar in de dagen van moeilijke levensprocessen. Als iemand niets te hopen heeft, wendt hij zich tot God. Je kunt het domheid noemen, een daad van een zwakke, wanhopige persoon. En er kan worden gezegd dat er voor het eerst in vele jaren iets waars werd gewekt in de ziel van een verward persoon en naar het Licht reikte. In de dagen dat alles goed met hem gaat, wendt een persoon zich niet tot God zonder de behoefte eraan te voelen. Verlangen naar God wordt gewoonlijk wakker tijdens de periode van levensopstanden.
Om een gelovige te begrijpen, moet men zelf lid van de kerk zijn. Observatie van buitenaf is in dit geval niet objectief, omdat het onmogelijk is om de essentie van geloof te begrijpen, terwijl het afstandelijk blijft. Dit is het geval wanneer begrip uw eigen ervaring vereist. Als hij naar de kerk is gekomen, ontmoet hij niet noodzakelijkerwijs alleen het goede daarin. Niet elke gelovige is een model van vriendelijkheid en nederigheid; voor de nieuwe gelovige, een persoon die net de basis van het geloof begint te begrijpen, kan de periode van kerkelijk worden een nogal moeilijke test worden. Alles is ongebruikelijk, onbegrijpelijk, onwetendheid over de regels van de kerketiquette kan klachten van parochianen veroorzaken. In dit stadium verlaten veel mensen die tot God worden aangetrokken de kerk voor altijd of tijdelijk. Maar degenen die blijven, hebben een geweldige kans om een enorme laag spiritueel erfgoed aan te raken. Allereerst via kerkelijke literatuur. Voor de Russisch-orthodoxe kerk is dit natuurlijk het boek van het Oude en Nieuwe Testament, evenals het werk van de Heilige Vaders. In de boeken van de Heilige Vaders kan men de onuitputtelijke bron van wijsheid en geloof ontdekken. Isaac Sirin, Ignatius Brianchaninov, John van Kronstadt, Theophan the Recluse en vele anderen - hun boeken staan vol met waarheid en kunnen van onschatbare waarde zijn voor iedereen.
Maakt de kerk een mens beter? Ja Door de boeken van de Heilige Vaders te lezen, kan een gelovige veel van zijn fouten beseffen en slechte karaktereigenschappen verwijderen. Word rustiger, zachter, vriendelijker. En sterker omdat geloof een enorme kracht is. De gelovige voelt zich een dirigent van Gods wil, hij voelt God achter zich, wat hem doorzettingsvermogen, moed, geduld en bereidheid geeft om beproevingen met eer te doorstaan. Bovendien gelooft hij niet alleen in God, maar ook in God. Hij gelooft niet willekeurig, niet omdat hij er gewoon voor heeft gekozen om te geloven - hij weet dat er daadwerkelijk hulp wordt verleend, omdat hij die honderden, duizenden keren heeft ontvangen. Eens kan het toeval zijn, twee, tien, maar als hij keer op keer hulp krijgt, als hij ziet dat oprecht gebed en geloof in God het mogelijk maken dat de moeilijkste situaties worden omgedraaid, heeft hij geen bevestiging meer nodig. Hij weet dat God is, ziet hoe de Heer hem helpt, houdt, leidt door het leven. De kerk wordt haar bolwerk, steun. In deze ondersteuning, in de dagelijkse gemeenschap met God, put hij zijn kracht.
