De afschaffing van de lijfeigenschap is een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Rusland geworden. De gevolgen waren verschillend voor de sociale lagen van de samenleving. Het leven van de boeren na 1861 veranderde radicaal.
Gebruiksaanwijzing
1
Persoonlijke vrijheid
Het leven van de boeren na 1861 werd anders. Ze werden niet langer als lijfeigenen beschouwd. Hun status van "tijdelijk aansprakelijk" betekende alleen afhankelijkheid van de betaling van bijzondere rechten. De boer ontving burgerlijke vrijheden.
2
Eigendom
Was het eigendom van de boeren vroeger eigendom van de landeigenaren, nu werd het erkend als persoonlijk voor de voormalige lijfeigenen. Dit geldt voor woningen en eventuele roerende zaken.
3
Zelfbestuur
Boeren kregen het recht om in de dorpen te regeren. De primaire eenheid was de landelijke samenleving en de volost was op het hoogste niveau. Alle posten waren keuzevak.
4
Percelen grond
Na de afschaffing van de lijfeigenschap konden de boeren nog steeds geen eigen land hebben. Het was van de landeigenaar. Maar hij gaf een stuk grond uit voor gebruik door de boer. Hij werd 'homesteading' genoemd. Daarnaast verscheen er een veldtoewijzing voor de behoeften van de hele gemeenschap.
5
Toewijzingsgroottes
Volgens de nieuwe hervorming heeft de staat de maximale en minimale omvang van de landtoewijzing vastgesteld. Om de optimale plot te creëren, verscheen er een systeem van "bezuinigingen" en "bezuinigingen", die respectievelijk het land verminderden of vergroten. De gemiddelde omvang van de toewijzing was 3, 3 tiende, wat een minimalisering betekende in vergelijking met de periode vóór de hervorming.
Daarnaast was er een praktijk van hervestiging van boeren in badlands.
6
Plichten
Het was onmogelijk om landtoewijzing gedurende 49 jaar te weigeren. Voor het gebruik ervan moest de boer plichten op zich nemen: corvee, wat een systeem van mijnbouw betekende, en quitrent in monetaire termen.
De grondeigenaar stelde zelf het charter op, waarin de omvang van de toewijzing en de rechten waren vastgelegd. Dit document is gecertificeerd door internationale tussenpersonen.
7
Schuldbeëindiging
Na de hervorming van 1861 hadden de boeren verschillende opties om hun taken kwijt te raken.
Ten eerste was het mogelijk om de toewijzing af te lossen. Dit was de langste uitweg uit de situatie. Na het losgeld werd de boer de rechtmatige eigenaar.
Ten tweede was het mogelijk de toewijzing van de put te weigeren. Vervolgens schonk de landeigenaar een kwart ervan.
Ten derde zou de plattelandsmaatschappij een gemeenschappelijke verkaveling kunnen kopen, waardoor boeren van dienstplicht worden bespaard.
Let goed op
Over het algemeen was de hervorming pro-militair van aard, aangezien de boeren alleen op papier vrij kwamen. Ze bleven afhankelijk van de verhuurders, die de staat niet alleen de betaling garandeerde, maar zich ook toestond de grootte ervan te regelen.
Niettemin was de boerenhervorming het begin van een verandering in het staatssysteem. Ondanks alle gevaren en tegenstrijdigheden koos Alexander II voor deze belangrijke stap.
