De doop is het eerste sacrament dat iemand vergezelt die christen wil worden en lid wil worden van de kerk van Christus. De doop wordt uitgevoerd op bevel van Jezus Christus. De Heer zelf zei tegen de apostelen dat ze de natiën moesten dopen in de naam van de Heilige Drie-eenheid.
Het doopsacrament in de moderne tijd wordt meestal in de tempel verricht (er zijn enkele zeldzame gevallen van massale adoptie van het avondmaal in de rivier). In orthodoxe kerken zijn er speciale dopen of doopkapellen (in de doopkapellen wordt de doop uitgevoerd door volledige onderdompeling).
De doop begint met een gebed om een naam. Soms worden kinderen niet-orthodoxe namen genoemd, dus tijdens het avondmaal krijgt het kind een naam die op de heilige kalender staat. Vervolgens leest de priester een speciaal gebed voor over de moeders (als de doop bij baby's wordt verricht). Dit gebed moet door de priester worden voorgelezen op de 40e dag na de geboorte van het kind.
Een speciale plaats aan het begin van de doop wordt ingenomen door gebeden voor de catechumenen - die mensen die het avondmaal nog niet rechtstreeks hebben aanvaard, maar die orthodox willen worden. Vervolgens reciteert de priester gebeden voor de klinkers, waarin hij boze geesten (demonen) verbiedt invloed uit te oefenen op degenen die tot geloof zijn gekomen. Na deze verbodsbeden komt het belangrijke deel. Degenen die het avondmaal willen ontvangen, evenals de meter van de baby's, spreken de woorden van verzaking van Satan uit. Hierdoor toont een persoon zijn wil en aanleg om slechte daden op te geven. Na afstand te hebben gedaan van alle kwaad, spreken de deelnemers aan het avondmaal woorden uit over de combinatie van Christus en geloof in Hem, zoals in de “koning en God” (een verplicht gevolg van het doopacrament). Hieronder volgt de geloofsbelijdenis - de orthodoxe belijdenis van de christelijke leer.
De doop vindt plaats in water, dus leest de priester gebeden voor de zegen van water en voegt er heilige olie (olie) aan toe. Deze heilige olie is gezalfd voor degenen die het avondmaal wensen te ontvangen, en dan vindt de doop direct in de doopvont of de doopkapel plaats. De orthodoxen worden gedoopt in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, terwijl er water op het hoofd van de gedoopten wordt gegoten (als het avondmaal in een doopvont plaatsvindt). Vanaf dit moment wordt een persoon christen en wordt er een kruis op hem gelegd.
Na de doop vindt het zalingsacrament plaats, wanneer een persoon met de heilige wereld wordt gezalfd met de woorden 'het zegel van de gave van de Heilige Geest'. In dit sacrament ontvangt de oorspronkelijke christen goddelijke genade, die zijn spirituele kracht op het pad naar het streven naar heiligheid versterkt.
Aan het einde van de doop en zalving wordt er geschoren. Een klein deel van het haar wordt kruislings afgesneden van het hoofd van de pas gedoopte persoon in de volgorde van toewijding van de mens aan God.
Het einde van de doop is de kerk. De oorspronkelijke christenen komen naar de iconostase, leggen een kruisteken op en kussen de beelden van de Heiland en de Maagd. Soms voeren ze in de kerkgemeenschap mannen uit langs het altaar van de tempel.
Nadat het avondmaal is aanvaard, moet de gelovige gemeenschap hebben. Soms gebeurt dit direct na de doop. In andere tempels is het gezegend om de communie te beginnen in de volgende dagen wanneer de goddelijke liturgie wordt verricht.
Het doopsacrament kan door de priester en thuis worden verricht. Dit geldt voor zieke of stervende mensen. Afhankelijk van de situatie kan de follow-up aanzienlijk worden verminderd. Het belangrijkste is dat er een mysterieuze formule wordt uitgesproken en dat de christen de zalving accepteert.
