In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dat vrouwen na de sterkste emotionele omwenteling naar het klooster gaan, zijn er onder de nonnen veel sterke persoonlijkheden die daar met roeping kwamen, met de wens om God te dienen, om hun hele leven hieraan te wijden.
Monasticisme, vrijwillige afstand doen van wereldse vreugden is een daad, een manier van leven die lijkt op een prestatie. In het klooster is het onmogelijk om je voor problemen te verbergen, en degenen die hun bestemming in het wereldse leven niet kunnen vinden, vinden het in de meeste gevallen niet in het klooster. De monniken weigeren niemand asiel, maar het ware kloosterleven is de bestemming van sterke mannen en vrouwen. Niet ieder mens is in staat om elk uur te leven volgens de wetten van barmhartigheid en liefde voor zijn naaste, ijver, gestaag te gehoorzamen aan alle geboden van God, en op te lossen in het christendom, zichzelf te vergeten en afstand te doen van alle wereldse dingen.
Hoe is het leven van de nonnen
Degenen die op zoek zijn naar vrede en rust, proberen weg te komen van problemen en zich verstoppen achter de muren van het klooster, weten in de regel niets over hoe de nonnen in het klooster leven.
Veel vrouwen geloven dat nonnen van 's ochtends vroeg tot' s avonds laat bidden, op zoek naar redding en vergeving van hun zonden en de hele mensheid, maar dit is niet waar. Er wordt niet meer dan 4-6 uur uitgetrokken voor het dagelijks lezen van gebeden, en de rest van de tijd wordt besteed aan het uitvoeren van bepaalde taken, de zogenaamde gehoorzaamheid. Voor sommige zusters bestaat gehoorzaamheid uit tuinieren, iemand werkt in de keuken en iemand houdt zich bezig met borduren, schoonmaken of voor de zieken zorgen. Alles wat nodig is voor het leven, produceren en groeien de nonnen zelf.
Het is niet verboden om medische hulp te zoeken bij beginners en nonnen. Bovendien is er in elk klooster een zuster met een medische opleiding en enige werkervaring op dit gebied.
Wereldse mensen zijn om de een of andere reden van mening dat nonnen beperkt zijn in communicatie, zowel met de buitenwereld als met elkaar. Deze mening is onjuist - de zusters mogen met elkaar en met mensen communiceren die niets met het klooster en de dienst van de Heer te maken hebben. Maar inactief gepraat is niet welkom, het gesprek komt altijd neer op de canons van het christendom, de geboden van God en de dienst van de Heer. Bovendien, om de wetten van het christendom over te brengen en als voorbeeld van gehoorzaamheid aan de leken te dienen - dit is een van de belangrijkste taken en het bijzondere doel van de non.
Televisie kijken en wereldse literatuur lezen in het klooster is niet welkom, hoewel beide hier zijn. Maar kranten en televisie worden door de bewoners van het klooster niet gezien als amusement, maar als informatiebron over wat er buiten de muren van hun woning gebeurt.
