De rol van het parlement in de samenleving is om de wil van het volk tot uitdrukking te brengen, wetten aan te nemen en de processen van het beheer van de begroting, belastingen en mondiale veranderingen in het land te beïnvloeden. Het Russische parlement bestaat uit twee kamers: de bovenste en de onderste, met verschillende taken in het wetgevingsproces.
Gebruiksaanwijzing
1
In een land waar scheiding der machten wordt overwogen, is het parlement een van de regeringsafdelingen. Er zijn er drie: wetgevend, uitvoerend en gerechtelijk. Het parlement is de wetgever, omdat alleen zijn vertegenwoordigers het recht hebben om ter discussie te komen en wetten aan te nemen. Het parlement is een vertegenwoordigend orgaan, dat wil zeggen dat parlementariërs de mensen van het land vertegenwoordigen, de inwoners ervan, hun wil en belangen uiten. Bovendien vertegenwoordigt het parlement, in tegenstelling tot de lokale autoriteiten, niet de belangen van een deel van de bevolking, bijvoorbeeld van een regio of stad, maar van de wil van de hele natie.
2
Als nationaal wetgevend orgaan lost het parlement geen particuliere en secundaire problemen op, maar neemt het actief deel aan belangrijke maatschappelijke vraagstukken door wetgevende mondiale veranderingen in het land op te lossen. Het parlement stelt niet alleen discussies voor en neemt wetten en wijzigingen aan, maar keurt ook de staatsbegroting goed, bewaakt de middelen, stelt belastingen vast, stelt de voorwaarden en regels vast voor de verkiezing van de hoogste ambtenaren, bijvoorbeeld de president, de regering, de regels voor de goedkeuring van ministers en premiers Minister, verkiezing van rechters.
3
De bijzondere rol van het parlement kan worden opgemerkt in de kwestie van de afzetting van de zittende president, een motie van wantrouwen in de regering, de benoeming van een amnestie, het houden van internationale overeenkomsten, de oorlogsverklaring en het tot stand brengen van vrede.
4
De meeste parlementen ter wereld hebben een indeling in twee huizen: de bovenste en onderste. De wetten van de moderne democratie vereisen dat ten minste één van de kamers van het parlement wordt gekozen, dat wil zeggen dat het vertegenwoordigers bevat die zijn gekozen door de bevolking van het land in verschillende regio's. Kamerleden worden afgevaardigden genoemd, leden van de Eerste Kamer worden senatoren genoemd.
5
In de Russische Federatie heet het parlement de Federale Vergadering en bestaat uit twee kamers. De Federatieraad is de Eerste Kamer en de Doema is de Tweede Kamer. De Federatieraad bestaat uit 170 benoemde senatoren (twee uit elk onderwerp van de federatie), terwijl de Doema uit 450 gekozen afgevaardigden bestaat.
6
Het idee om het parlement in twee huizen te verdelen, is om wetten in verschillende fasen aan te nemen. Ten eerste worden wetsvoorstellen ingediend en besproken door de Tweede Kamer, die soms meerdere lezingen doorlopen. Als de wet door de Tweede Kamer wordt aangenomen, moet deze vaak in de Eerste Kamer worden goedgekeurd, pas daarna kan de wet als aangenomen worden beschouwd en in werking treden. De Eerste Kamer heeft alleen het recht om tussenbeide te komen in het wetgevingsproces als het wetsvoorstel de grondwet van het land wijzigt.
