Leo Shcherba is een uitstekende Sovjet- en Russische taalkundige. De academicus van de USSR Academy of Sciences en de Academy of Sciences van de RSFSR hebben een onschatbare bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van psycholinguïstiek, lexicografie en fonologie. De specialist is een van de makers van de foneemtheorie.
Lev Vladimirovich Shcherba richtte de Phonologische School in St. Petersburg op. Elke filoloog kent de naam van een uitstekende taalkundige. Hij was geïnteresseerd in het bestuderen van niet alleen Russisch, maar ook van vele andere talen, hun relaties. De creativiteit van Shcherba heeft de ontwikkeling van de binnenlandse taalkunde opgevoerd.
Begin van activiteit
De biografie van Shcherba begon in 1880 in de stad Igumen in de regio Minsk. Het kind is geboren op 20 februari (3 maart). De jeugd en jeugd van de jongen gingen voorbij in Kiev. Na de succesvolle voltooiing van het gymnasium in 1898, ging de afgestudeerde naar de universiteit. Voor onderwijs koos de student voor de Faculteit der Natuurwetenschappen.
Het volgende jaar stapte de jongeman over naar de Universiteit van St. Petersburg en koos voor een historische en filologische afdeling van de universiteit. Na professor Boudewijn de Courtenay begon Scherba zijn studie onder zijn leiding. Als niet-gegradueerde presenteerde hij een essay getiteld "The Psychic Element in Phonetics", dat een gouden medaille ontving.
In 1903, na het voltooien van zijn studie, beval de mentor een getalenteerde student aan voor wetenschappelijk werk aan de universiteit. Lev Vladimirovich werd in 1906 naar het buitenland gestuurd. Zijn studie van Toscaanse dialecten duurde een heel jaar. In 1907 ging de jongeman na een verblijf in Italië naar Parijs. Hij studeerde uitspraak, werkte zelfstandig aan experimenteel materiaal.
De student bracht de herfstvakantie 1907-1908 in Duitsland door met het bestuderen van de eigenaardigheden van de Luzicki-taal. De verzamelde gegevens, die eerder als afzonderlijke publicatie waren gepubliceerd, vormden de basis van het proefschrift. De voltooiing van de reis ging naar Praag voor de studie van Tsjechisch.
Wetenschappelijke activiteit
Na zijn terugkeer naar zijn geboorteland begon Shcherba te werken in het experimentele fonetiekbureau dat in 1899 aan de universiteit was opgericht. De jonge wetenschapper vulde de bibliotheek regelmatig aan, ontwikkelde en gebruikte speciale apparatuur in de praktijk. Sinds 1910 organiseert de taalkundige lessen taalkunde.
Begin jaren twintig creëerden wetenschappers een project voor het toekomstige Linguistic Institute. Lev Vladimirovich begreep dat fonetiek nauw verbonden is met vele disciplines, waaronder neurologie, natuurkunde en psychiatrie. Onder zijn leiding werd meer dan drie decennia lang gewerkt aan het bestuderen van de talen van de volkeren van de Sovjet-Unie.
De periode van 1909 tot 1916 was zeer vruchtbaar: de wetenschapper schreef twee boeken, werd meester en vervolgens dokter. Lev Vladimirovich hield zich bezig met vergelijkende grammatica van Indo-Europese talen, waarbij hij voortdurend cursussen bijwerkte. In 1914 leidde de wetenschapper die doctor in de filologische wetenschappen werd een studentengroep die live Russisch studeerde.
De wetenschapper werkte aan een verandering in lesmethoden, probeerde te verhogen en transformeerde in overeenstemming met de nieuwste prestaties van de wetenschap. Hij paste zijn persoonlijke leven aan. De vrouw van Shcherba was Tatyana Genrikhovna Tideman. Twee kinderen werden geboren in het gezin, zonen Dmitry en Mikhail. In de jaren twintig begon Lev Vladimirovich te werken aan het Institute of Living Word.
In 1929 organiseerde hij een seminar over experimentele fonetiek. In 1930 hield een Sovjet-linguïst lezingen van auteurs. Shcherba communiceerde actief met de artistieke wereld. In de jaren 20-30 veranderde het laboratorium van de wetenschapper in een onderzoeksinstelling. Het personeel van de vaste medewerkers werd aangevuld, de uitrusting werd verbeterd, het werkaanbod werd geleidelijk uitgebreid, specialisten uit het hele land kwamen.
Fonetische methode
De hoofdrichting is gekozen om een fonetische methode te ontwikkelen voor het aanleren van een vreemde taal en de implementatie ervan. De wetenschapper kreeg speciale aandacht voor de juistheid en zuiverheid van de techniek. Alle manifestaties waren wetenschappelijk onderbouwd voor bewuste assimilatie door hun studenten.
Een linguïst speelde een belangrijke rol bij het luisteren naar platen met daarop opgenomen buitenlandse teksten. Idealiter werd alle door de onderzoeker aangeboden training op de voorgestelde basis gebouwd. Het belangrijkste was de selectie van een specifiek systeem van spraakmateriaal. De gezonde kant van spraak heeft de wetenschapper altijd bezig gehouden. Hij was van mening dat uitspraak en intonatie buitengewoon belangrijk waren. Dit maakte deel uit van het taalkundige concept van Shcherba.
In 1924 werd de taalkundige lid van de All-Union Academy of Sciences. Hij begon te werken bij de Dictionary Commission. De taken van deze eenheid omvatten de voorbereiding en implementatie van de publicatie van een woordenboek van de Russische taal. Lev Vladimirovich suggereerde zijn ideeën over lexicografie. In 1930 nam de wetenschapper deel aan de samenstelling van het woordenboek Russisch-Frans.
De academicus ontwikkelde de theorie van differentiële lexicografie. Kortom, het resultaat van een tienjarig werk van de taalkundige wordt gepresenteerd in het voorwoord van de tweede editie van het werk. De principes van ontwikkeling en het systeem ervan werden de basis voor het werken aan andere woordenboeken.
