De Engelse coureur Nigel Mansell is de enige atleet die twee landstitels heeft gewonnen: in de Formule 1 (1992) en CART World Series (1993).
Vroege jaren
Nigel Mansell werd in 1953 geboren in de stad Upton-on-Severn, in het westen van Engeland. Zijn jeugd en jeugd gingen voorbij in Birmingham. Het hoofd van het gezin, Joyce, en zijn vrouw Erica waren helemaal niet tegen toen hun zevenjarige kind voor het eerst achter het stuur stapte. Toen hij eenmaal de overwinning van de Schotse racer Jim Clark zag, besloot hij zeker dezelfde resultaten te behalen.
Begin van de reis
Nigel begon zijn sportcarrière laat en uitsluitend met eigen geld. Na goede resultaten te hebben behaald in de karting, belandde hij in Formula Ford. De 23-jarige won 6 van de 9 races, waaronder zijn debuutrace in Mallory Park. In het nieuwe seizoen in 42 wedstrijden behaalde hij 33 overwinningen.
1977 bracht de atleet veel succes: het kampioenschap van de Britse Formule Ford. Maar in hetzelfde jaar brak hij tijdens de kwalificatieraces bijna zijn nek. Artsen voorspelden tijdelijke verlamming en afscheid van sport. In tegenstelling tot alle voorspellingen, ontsnapte de racer uit het ziekenhuis en keerde terug naar training. Hij zou zijn droom niet opgeven, want vóór het ongeluk weigerde de atleet prestigieus werk in de ruimtevaartsector. Na de 4e plaats te hebben behaald in de competities op Silverstone, besloot Mansell dat het tijd was om naar een hoger niveau te gaan.
Formule 3
In dit type competitie trad Nigel op in 1978-79. Het debuutseizoen bracht hem de 2e plaats in het klassement. Maar de auto kon de concurrentie niet aan, dus moest de deal met Unipart worden beëindigd. Het nieuwe seizoen bracht hem de 8e plaats en een nieuwe blessure, dit keer waren zijn wervels gebroken. Echter, de rijstijl en de vastberadenheid van de rijder trokken de aandacht van de eigenaar van "Lotus", hij werd aangeboden om een testpiloot te passeren om deel te nemen aan de "Formule 1", waarmee hij uitstekend omging.
"Lotus"
In 1980 trad Mansell toe tot het Lotus-team. De indruk die hij maakte op het hoofd van het bedrijf, Colin Chapman, was genoeg om toestemming te krijgen om te debuteren in de Oostenrijkse Grand Prix achter het stuur van een experimentele auto. Tijdens de wedstrijd ontstond er brand vanwege een brandstoflek. De racer kreeg brandwonden, maar behield een plek in het team.
De komende 4 jaar waren niet gemakkelijk voor de berijder. Auto's "Lotus" waren niet betrouwbaar, van de 59 starts tot aan de finish kwamen er slechts 24 keer uit. Gedurende deze periode was het beste resultaat van de atleet het "brons" van "Formule 1". Het salaris van de Engelse atleet was 50 duizend pond per jaar, hij ontving 10 duizend voor elke race en hetzelfde bedrag dat Chapman voor het risico betaalde. Door zo'n contract werd Nigel miljonair. Gedurende deze periode kwam hij zeer dicht bij de eigenaar van de Lotus, de atleet ervoer zijn voortijdig vertrek als een persoonlijk verlies. Hierna verslechterden de relaties met het bedrijf, de nieuwe leider respecteerde de coureur niet, maar bleef hem in het team houden.
Tijdens de race in Monaco in 1984 verraste hij velen toen hij vooraanstaande rivalen inhaalde. Maar op een glad spoor verloor hij de controle en ging met pensioen. Bij de Grand Prix in Dallas verloor de Engelsman bij de finish het bewustzijn, het abnormaal warme weer werd de oorzaak van de malaise. Nigel verloor zijn plaats in het team, maar uit 2 nieuwe aanbiedingen van Arrows en Williams accepteerde hij de laatste.
"Williams"
In 1985 trad Mansell toe tot het Williams-team. Zijn partner was Keke Rosberg, die Nigel als de beste in de geschiedenis van autoracen beschouwde. De atleet ontving het nummer Red 5, dat zijn mascotte werd. Honda motoren gaven vertrouwen, de atleet behaalde de 2e plaats bij de Grand Prix van België. Overwinning in Afrika bracht de beroemde racer welverdiende roem. Een aantal nieuwe overwinningen bracht hem naar de ranglijst van potentiële Formule 1-sterren. Alleen door een absurd ongeval kon de Engelsman in 1986 de landstitel niet winnen en BBC Sports riep de rijder van het jaar uit.
1987 bracht niet alleen 6 overwinningen, maar ook een grote fout bij de Italiaanse Grand Prix. Ten tijde van het ongeval op de Japanse baan raakte de atleet gewond aan zijn rug. Het nieuwe seizoen bracht hem alleen maar tegenslagen. Na de resultaten van 14 races beklom hij nooit het podium.
"Ferrari"
Een nieuwe fase in de sportbiografie was de prestatie van Nigel als onderdeel van het Ferrari-team. Enzo Ferarry nodigde de rijder persoonlijk uit en presenteerde hem een racewagen. Daarnaast was de auto voorzien van een elektronische versnellingsbak, maar had hij ernstige problemen met de versnellingsbak. Technische onvolkomenheden brachten de coureur tot diskwalificatie bij wedstrijden in Canada en Portugal. Door tegenslagen was de atleet klaar om de sport te verlaten, alleen een contract met "Williams" stelde de Engelsman in staat het pad naar de overwinning voort te zetten.
1991-1992
De tweede overeenkomst met Williams was succesvoller dan de vorige. Met de bijgewerkte versnellingsbak kon de atleet aerobatics-races demonstreren, overwinningen volgden elkaar op. Na een samenvatting van de resultaten van het jaar bleek Nigel echter tweede in het klassement.
1992 begon hij zegevierend, maar de moer, die een stap van de finish af vloog, gooide de rijder terug. Na het wisselen van wielen toonde hij een recordtijd en werd hij voor op schema de kampioen van de Formule 1.
Champion's verdere carrière
In 1993 verliet Mansell het team om deel te nemen aan de Amerikaanse CART-serie. Al tijdens de eerste race werd de nieuwkomer de beste. Een aantal mislukte starts compenseerde nieuwe overwinningen. Nigel was de enige coureur die tegelijkertijd Formule 1 en CART won.
In 1994 keerde de Engelsman terug naar de Formule 1 en behaalde een aantal overwinningen, wat hem een keurig bedrag opleverde.
In 1998 won de atleet aan het stuur van een Ford Mondeo de kampioenstitel in de Britse snelwegraces.
