Er zijn veel volkstradities die worden gelijkgesteld met orthodoxe kerkpraktijken. Bijgeloof in verband met heilig water dat wordt geheiligd op het feest van de Driekoningen komt vooral veel voor.
Heilig doopwater, nu traditioneel tweemaal geheiligd: op kerstavond van de doop en op de feestdag zelf is het een groot christelijk heiligdom. Het is niet toevallig dat er in de kerk naar verwezen wordt als heilig agiasma of groot agiasma. De houding van de orthodoxe gelovige ten opzichte van dergelijk water moet eerbiedig zijn. Veel mensen houden zich echter aan verschillende populaire bijgeloven die daarmee samenhangen, misschien wel een van de belangrijkste heiligdommen voor orthodoxe mensen.
Velen geloven met name dat het nodig is om in zeven kerken heilig doopwater te tekenen. Volgens een andere interpretatie zou je drie tempels moeten bezoeken waarin je water moet halen. Het belangrijkste in deze misvatting is dat in verschillende kerken water moet worden getrokken. Zulk water is volgens sommigen niet langer alleen heilig, maar 'superheilig'. Bovendien wordt het verkregen door water uit verschillende tempels te mengen.
Deze praktijk is vreemd aan de orthodoxe perceptie en is onwetend over de essentie en methoden om heilig water te heiligen. Een dergelijk bijgeloof kan veilig worden toegeschreven aan magie, de bereiding van een 'orthodox drankje' door verschillende ingrediënten te mengen. Een man spreekt zijn wantrouwen uit over de rang van grote heiliging en probeert water uit verschillende tempels te mengen om het nog 'sterker' te maken.
In feite is de rite van grote heiliging één. Het water dat op deze manier in verschillende tempels wordt ingewijd, is precies hetzelfde. Al het water krijgt wonderbaarlijke eigenschappen, goddelijke genade daalt neer op al het water (geheiligd in tempels). Daarom is het niet nodig om in zeven, drie of meer kerken water te tappen. Het mengen van water zal het heiligdom niet verraden.
Het is vermeldenswaard dat tovenaars, magiërs en helderzienden zich vaak aan deze praktijk houden. Deze mensen adviseren om in verschillende kerken heilig doopwater te tekenen en ze gebruiken deze methode zelf voor persoonlijke doeleinden, wat een duidelijk voorbeeld is van magisme, vreemd aan de orthodoxe cultuur.
Daarom moet een persoon zichzelf beschermen tegen dit soort bijgeloof. De kerk behandelt praktijken als tradities die niets te maken hebben met orthodox dogma negatief.
