Vanaf 1 juli 2009 is gokken in Rusland alleen toegestaan in speciale speelzones, die zich bevinden in Altai, in de regio Kaliningrad, Primorsky Territory en op de grens van de regio Rostov en Krasnodar Territory. Deze wet had ook betrekking op gokautomaten die tot voor kort populair waren. Er was een tijd dat in bijna elke supermarkt 'eenarmige bandieten' stonden en hun eigenaars miljarden roebels ongecontroleerde winst opleverden.
Hoe het allemaal begon
Halverwege de jaren 90 begonnen casino's en beschaafde gokautomatenhallen in Rusland te openen. Schoonheid en luxe trokken de 'nieuwe Russen' aan en degenen die op hen wilden lijken. De situatie begon geleidelijk uit de hand te lopen, de inkomsten van kansspelinrichtingen waren bijna niet te traceren. De eigenaren van gokbedrijven verdienden superwinsten, gokkers bleven dakloos, gezinnen vielen uiteen en soms namen mensen zelfmoord wanneer hun schulden tot astronomische bedragen groeiden.
Naast modieuze casino's verschenen de zogenaamde "speelhallen", waar speelautomaten in een kelder of café stonden. Halverwege de jaren 2000 was het onmogelijk om er zoveel te hebben dat de autoriteiten terecht alarm sloegen. Nu was bijna iedereen betrokken bij de gameplay, ongeacht leeftijd en sociale status.
Gokken verspreidde zich over heel Rusland. De gebruikelijke situatie: een vaste klant van gokautomaten verloor al het geld dat hij bezat en vroeg om een lening. In eerste instantie weigeren ze hem, maar hij staat zijn mannetje, hij weet zeker dat het geluk hem nu zeker zal glimlachen en dat hij zeker zal terugwinnen. De lening is ontvangen - de "eenarmige bandiet" is gelanceerd, maar er is geen geluk op internet. Als gevolg hiervan groeit het bedrag van de schuld en weet de speler niet hoe hij de schuld moet terugbetalen. Opwinding is als een medicijn. Een persoon kan niet adequaat reageren wanneer zijn hele geest ondergedompeld is in het spel.
Er is een bedrijf dat gokautomaten voor blinden produceert. Een speciale soundtrack die blinde mensen helpt te begrijpen wat er op het scherm gebeurt.
Gokautomaten, die zich als massaziekte door het hele land verspreidden, die niemand onder controle had. Toen de eigenaar van de gokautomaat spelers wilde lokken, stelde hij een hoog aflossingspercentage in, mensen wonnen en kwamen terug. Het was een soort 'promotie' van de instelling. Toen de opkomst van de instelling toenam, verminderde de eigenaar het uitleveringspercentage fors en begonnen de spelers daar abrupt geld achter te laten. Geen enkele regelgevende instantie in onze staat kan de eigenaren van kansspelinrichtingen dwingen een redelijk percentage van het rendement vast te stellen. Het blijkt dat mensen gewoon zijn beroofd.
