Veel fotografen positioneren zichzelf als kunstenaars. Sebastian Salgado pakte de camera om andere redenen op. Hij praat over de gebeurtenissen die plaatsvinden op planeet Aarde, niet met woorden en letters, maar met foto's.
Jeugd en jeugd
Voor geluk is onze planeet slecht uitgerust. Oprechte en eerlijke mensen kunnen deze situatie niet accepteren. Sebastian Salgado raakte laat geïnteresseerd in fotografie. Tegen die tijd was hij 30 jaar oud. Hij kreeg een schitterende opleiding en werkte bij een van de divisies van de Wereldbank. Als onderdeel van zijn werk moest hij verschillende landen en continenten bezoeken. Toen de econoom zag welke sporen Europese en Amerikaanse bedrijven in Afrika achterlaten, besloot hij zijn prestigieuze beroep op te geven en fotojournalistiek te gaan doen.
De toekomstige fotojournalist werd geboren op 8 februari 1944 in de familie van een Braziliaanse boer. Ouders woonden op een hacienda in een afgelegen gebied van Minas Gerais. Vader hield zich bezig met veeteelt en veeteelt. Moeder werkte als dierenarts. Sebastian bereidde zich al op jonge leeftijd voor op de moeilijkheden van een onafhankelijk leven. Hij studeerde goed op school. Hij onderscheidde zich door ijver en goed gedrag. Hij verdedigde zijn master economie aan de beroemde universiteit van São Paulo. Een afgestudeerde werd aangenomen door een internationaal bedrijf dat koffie produceerde en leverde.
Creatieve activiteit
Nadat Salgado de camera als zijn belangrijkste instrument had gekozen, veranderde zijn levensstijl aanzienlijk. Aanvankelijk zette hij in de eerste plaats politieke berichtgeving en nieuwsrecensies. Na verloop van tijd verschuift het werk van de fotojournalist naar de sfeer van sociale problemen. Op foto's verschijnt een kind dat uitgeput is door systematische ondervoeding. Een gehandicapte die een enorme fles water bij zich heeft. Vervallen huis waarin een grote familie ineengedoken zit. In 1986 verscheen zijn eerste boek, Other America, met vijftig zwart-witfoto's.
Halverwege de jaren 80 begon Salgado systematisch samen te werken met de organisatie Doctors Without Borders. Hij bracht bijna anderhalf jaar door in het woestijngebied van de Sahel in Noordoost-Afrika. Hier zijn meer dan een miljoen mensen gestorven aan ondervoeding en ziekte. Zijn fotoproject Sahel: A Man in Need bracht Sebastian wereldfaam. Politici uit ontwikkelde landen begonnen aandacht te schenken aan zijn werk. De fotojournalist besteedde veel tijd aan de problemen van internationale migratie en de uitzichtloze situatie van arbeiders die zware fysieke arbeid verrichten.
