De film "Paris, Texas" werd genomineerd voor veertien prijzen. De film ontving een prijs voor beste regie, won het Filmfestival van Cannes en de FIPRESCI Film Critics Award. De cameraman wordt erkend als de beste in het genre van speelfilms.
Travis, die uit het niets ronddwaalt, begrijpt dat hij ergens een geliefde familie heeft. Het is de man onbekend dat er verscheidene jaren zijn verstreken sinds het moment dat hij verdween uit het leven van dierbaren. Een wanhopige zoektocht naar zichzelf in de wildernis van de Amerikaanse outback gaat gepaard met de introductie van een kijker- en trancemuziek van Paradise Kuder. De sprankelende ster van erkenning van zijn talent steeg op boven de stad Paris, in Texas.
Top van succes
Filmmakers zijn dol op het genre van wegavonturen. De plaats daarin is zowel luxe uitzichten als de essentie van de richting, dat wil zeggen eindeloos reizen. De Duitse regisseur Wim Wenders bracht de regie van de roadmovie herkenning en roem. De beroemde werken van de regisseur "Alice in the cities" en "False movement" zijn opgenomen in de stijl van avonturen op de weg.
Tien jaar later veranderde "Paris, Texas" niet alleen in de laatste fase van creativiteit, maar speelde het ook de rol van een afscheidssymbool van de Amerikaanse invloed op het werk van de regisseur. Vanaf de eerste opnamen brengt Wenders de romantiek en cultus over van grote wegen, die in de jaren zeventig en tachtig in Amerika zo werden vereerd in de bioscoop en in het leven.
Het karakter van de natie komt duidelijk tot uiting in de constante dynamiek, continue beweging. In deze omgeving werd het thema eenzaamheid geplaatst. Zelfs in de dichtbevolkte gebieden van San Francisco wordt een tegenstrijdige eigenschap gevoeld. Door dit gevoel zijn zelfs de mooiste landschappen van de foto verlaten.
Het belangrijkste symbool van eenzaamheid is een foto in de handen van de hoofdpersoon. De foto toont een woestijnsite in de Amerikaanse stad Parijs. Het personage van Harry Dean Stanton is een uitdrukking van deze essentie. Hij is, net als de held van een western, asociaal, probeert weg te blijven van de samenleving en is daarom eenzaam.
Vier jaar rondzwerven in het onbekende, terugkeren naar het gezin dankzij een gelukkig ongeluk en de schijnbare zin van het leven verwerven, betekent niet dat je echt geluk moet vinden. Een droom komt op het eerste gezicht uit. De eeuwige zwerver verandert echter zelf in een geest in de eindeloze uitgestrekte gebieden van Californië. Voor de poëtica van vervreemding trekt Antonioni een nauwelijks merkbare draad.
De componenten van succes
De magie van de soundtrack van Paradise Kuder versterkt het gevoel van een vacuüm nog meer. De slide-gitaar alsof hij melancholische en gespannen tonen verspreidt. De componist anticipeerde op het kruispunt, dat een mijlpaal in zijn biografie werd, met de tonaliteit van het werk. De spaarzaamheid van meditatieve muziek valt op de heldere verzadiging van de tinten van landschappen.
Cameraman Robbie Muller gaf het lokale familiedrama een oneindige schaal en zette de 'roadmovie' van Jarmusch voort. Hij gebruikt vakkundig combinatie om het effect te bereiken. Eerst verschijnen majestueuze heuvels die over alles heersen, uit de woestijnvlakten groeiend, daarna worden ze vervangen door betonnen jungle.
De film behoort tot atypische vertegenwoordigers van het genre. Er is geen drive in dit wegavontuur, er wordt geen dynamiek gevoeld. Wenders bracht het romantische verdriet van het Europese continent in het transatlantische zuiden over. De bewust benadrukte eenzaamheid verdwijnt niet en omhult elk frame. Dichter bij het einde van de film ontstaat een bijna utopische sfeer, verwijzend naar Kobo Abe's "Woman in the Sands".
Maar de held van de European Wenders blijft een Amerikaan, een echte westerse held. Hij leidt geen gevestigd leven, zijn ziel heeft omzwervingen nodig en dit is een pelgrimstocht lang in zijn leven. De erkenning van werk in Cannes sierde de film over Amerika nog meer.
De foto is exclusief gemaakt voor Europeanen die in alles teleurgesteld waren. De plot is ontleend aan de oude mythe, het landschap is afkomstig uit westerns, het motief van de verloren en hervonden herinnering vormt een aanvulling op de tape. Dit bewijst het verlangen van de regisseur naar een unieke balans tussen intellect en lichamelijke energie, de verheffing van de dagelijkse routine voor het panorama van grootsheid.
Vanuit de eindeloze woestijn gaat de held van Travis onder de betoverende zingende gitaarakkoorden. Het personage vlucht voor de ramp omdat hij het uitmaakt met zijn vrouw die haar man en hun kind heeft verlaten. Travis 'broer Walt helpt zijn broer geleidelijk zijn geheugen te herstellen, terug te keren naar de wortels en zichzelf. Het keerpunt in de carrière van Wenders was precies dit werk. De regisseur is zeer zorgvuldig op de hoogte van zijn eigen wederzijdse gevoelens met de samenleving en probeert zijn weg te vinden.
