Vladimir Iljitsj Lenin is een van de beroemdste politieke figuren van de 20e eeuw. In de Sovjet-Unie werd hij zeventig jaar lang beschouwd als een genie die Rusland achterwaarts socialistisch probeerde te maken, en daarna - communistisch. Hij probeerde zijn droom te verwezenlijken, waar arbeiders zullen ontvangen in overeenstemming met hun behoeften en geven in overeenstemming met hun capaciteiten.
Vroege jaren
In 1887 werd de oudere broer van Vladimir Ulyanov (de echte naam van Lenin) geëxecuteerd en op dat moment begon de toekomstige politicus binnen het tsaristische regime te haten. De oudere broer Alexander werd opgehangen als deelnemer aan een samenzwering tegen keizer Alexander III. Vladimir was toen 17 jaar oud, hij was het vierde kind in het gezin van de hoofdinspecteur van openbare scholen in Simbirsk Ilya Ulyanov. In hetzelfde jaar studeerde hij af van de middelbare school met een gouden medaille, ging onmiddellijk naar de faculteit van Kazan University en besloot advocaat te worden.
De dood van zijn broer zette alles op zijn kop in de ziel van Vladimir. Sindsdien begon hij weinig te studeren en sprak hij steeds meer met boze toespraken. En even later sloot hij zich volledig aan bij een groep revolutionaire studenten, waarvoor hij al snel van de universiteit werd gestuurd.
In de jaren 1894-1895 schreef en publiceerde hij zijn eerste werken. Daarin bevestigde hij een nieuwe ideologie - het marxisme, bekritiseerde het populisme. Tegelijkertijd bezocht hij Frankrijk en Duitsland, reisde naar Zwitserland, ontmoette Paul Lafargue en Karl Liebknecht.
Link voor propaganda en agitatie
In 1895 keerde Vladimir Ulyanov terug naar de hoofdstad samen met Julius Cederbaum, wiens pseudoniem Lev Martov is. Ze organiseerden de Unie voor de emancipatie van de arbeidersklasse. In 1897 werd Vladimir Iljitsj gearresteerd en voor 3 jaar verbannen wegens agitatie en propaganda in het dorp Shushenskoye, provincie Yenisei. Daar trouwde hij een jaar later met Nadezhda Krupskaya, zijn partijgenoot. Rond dezelfde tijd schreef hij het boek "The Development of Capitalism in Russia".
Nadat de link voorbij was, ging hij weer naar het buitenland. Samen met Martov, Plechanov en anderen begon hij in München met het publiceren van de Iskra-krant en het Zarya-tijdschrift. De geproduceerde literatuur werd uitsluitend in het Russische rijk verspreid. In 1901, in december, begon Vladimir Iljitsj een pseudoniem te gebruiken en werd Lenin.
Voortdurende opwinding en actie
In 1903 werd daar het II-congres van de Russische Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (afgekort RSDLP) gehouden. Hier moesten het programma en het partijhandvest, persoonlijk ontwikkeld door Plechanov en Lenin, worden aangenomen. Het minimumprogramma omvatte de omverwerping van het tsarisme, de instelling van gelijke rechten van nationaliteiten en naties, de oprichting van een democratische republiek. Het maximale programma was om door de dictatuur van het proletariaat een socialistische samenleving op te bouwen.
Op het congres ontstonden enige meningsverschillen, en als gevolg daarvan ontstonden er twee facties, de bolsjewieken en de mensjewieken. De bolsjewieken namen Lenins standpunt in en de rest was tegen. Onder de tegenstanders van Vladimir Iljitsj bevond zich Martov, die voor het eerst de term "leninisme" gebruikte.
Revolutie
Lenin was in Zwitserland toen de revolutie in 1905 in Rusland begon. Hij besloot er middenin te zitten, dus arriveerde hij illegaal in St. Petersburg onder een valse naam. Op dit punt nam hij de kwestie van de krant New Life op zich en voerde hij campagne voor de voorbereidingen voor een gewapende opstand. Toen het jaar 1906 aanbrak, vertrok Lenin naar Finland.
Eenmaal in Petrograd bracht Lenin de slogan naar voren: "Van de burgerlijk-democratische revolutie tot de socialist". Het belangrijkste idee waren de woorden "Alle macht aan de Sovjets!" Plechanov, die tegen die tijd een voormalige wapenbroeder was, noemde dit idee waanzin. Lenin was er zeker van dat hij gelijk had, daarom beval hij op 24 oktober 1917 een gewapende opstand tegen de Voorlopige Regering te beginnen. De volgende dag grepen de bolsjewieken in het hele land de macht. Het II Al-Russische Sovjetcongres werd gehouden, waar zij staatsbesluiten over land en vrede aannamen. De nieuwe regering heette nu de Raad van Volkscommissarissen en stond onder leiding van Vladimir Iljitsj Lenin.
