De meest prestigieuze prijs op het gebied van wetenschap, kunst en humanitaire activiteiten, toegekend door de Zweedse wetenschapper, dynamietvader Alfred Nobel, wordt jaarlijks uitgereikt in zes categorieën. Onder hen trekt de Nobelprijs voor de Vrede speciale aandacht.
Volgens het eretest van Nobel moet een vredesprijs worden toegekend aan iemand die de 'belangrijkste bijdrage' heeft geleverd aan de afschaffing van de slavernij, de oorzaak van de eenwording van naties, 'de facilitering van vreedzame congressen' en de vermindering van het aantal wereldlegers.
Het Nobelcomité, gevestigd in Oslo, kent deze prijs toe door een laureaat te kiezen uit de genomineerden die worden voorgesteld door leden van het comité zelf - huidige en voormalige, regeringen van verschillende staten, het Internationaal Arbitragehof in Den Haag, het Instituut voor Internationaal Recht, andere winnaars van de Vredesprijs, professoren van gerenommeerde universiteiten. De selectie wordt al meer dan een jaar uitgevoerd en de potentiële winnaar van de prijs is niet op de hoogte van zijn status en de gegevens over de kandidaten voor de prijs zijn nog geen halve eeuw bekendgemaakt.
Speciale nominatie
De Nobelprijs voor de Vrede is de enige prijs waarvoor de kandidaat niet alleen een persoon kan worden, maar ook een openbare organisatie.
Het maximale aantal prijzen dat tot nu toe aan één laureaat is toegekend, is toegekend in de nominatie voor de "Vredesprijs" - de prestaties van het Internationale Comité van het Rode Kruis zijn driemaal gemarkeerd.
Juist op het gebied van vredeshandhaving en juridische activiteiten zijn de meeste vrouwelijke laureaten vertegenwoordigd.
Vijftien keer werd de vredesprijs aan geen van de genomineerden toegekend, omdat de Nobelcommissie geen echt waardige kandidaten zag.
