Het proces om liefde in jezelf te koesteren is erg complex en pijnlijk, om eerlijk te zijn. Voor sommigen kan het snel gaan, maar voor anderen duurt het een leven lang.
Liefde voor de naaste is in de eerste fase zelfgraven. Als je mensen om je heen niet leuk vindt, ligt het probleem in feite niet bij deze mensen, maar bij jou, in je idealisme.
Iemand kan van alles zijn, maar in zijn omgeving zullen er altijd mensen zijn die van hem houden, ondanks al zijn tekortkomingen. Als je niet van hem houdt, begin dan tolerantie in jezelf te cultiveren en je zult al op het pad van liefde voor mensen gaan.
Waarschijnlijk een gezegde gehoord over een vlekje en een blok in de ogen. En er zit een kern van waarheid in. Het proces van ontevredenheid is meestal een projectie-effect. De essentie is dat de psyche onbewust ons eigen compromitterende materiaal verhult. En de beste verdediging is een aanval. Als je bijvoorbeeld geen buitensporige romantiek en gevoeligheid bij mensen kunt tolereren, kan dit betekenen dat jij en jij diep van binnen deze eigenschappen vermoeden.
Snuffel in jezelf. Hiervoor heb je zeker veel moed nodig. Het komt zelden voor dat iemand gemakkelijk de transformatie van zijn eigen, reeds schijnbaar gevestigde persoonlijkheid, houding vindt. Probeer eerlijk tegen jezelf te zijn.
Accepteer als axioma van het leven dat er geen ideale mensen zijn. Zie er bij mensen beter uit voor hun deugden dan hypertrofie die al gebreken heeft ontdekt. Er zijn er genoeg bij andere mensen.
Als dit allemaal moeilijk voor je is, lach dan gewoon naar mensen - dit is een stap die, verrassend genoeg, de mensen om je heen verandert. Hij kan je ook veranderen. Zodra je de veranderingen opmerkt, is het tijd voor de serieuzere stap die hierboven is beschreven.
