Volgens sommige sceptici is er tegenwoordig geen veel vraag naar hoge poëzie. Na een tijdje zal het over het algemeen een fossiel worden. Alexander Vulykh, die door zijn werk het tegendeel bewijst, is het volkomen oneens met dergelijke beloften.
Zoon van een architect
Ooit merkte een beroemde Sovjet-dichter op dat beroemd zijn lelijk is. Na een lange periode voegde Alexander Efimovich Vulykh eraan toe - maar het is aangenaam en winstgevend. Een beroemde dichter en scenarioschrijver heeft het recht om polemiek te bedrijven met de klassiekers. Vaak wordt de auteur hiertoe geduwd door de actualiteit. Hierbij dient te worden opgemerkt dat de doelgroep hem zowel als parodist en als songwriter ziet. Zoals Vulikh het zelf zegt: dit is zo'n compote in één pan. Een vergelijkbare toestand ontwikkelde zich niet van de ene op de andere dag. Daar waren redenen en motieven voor.
De populaire dichter-columnist werd geboren op 5 februari 1956 in een intelligent Sovjet-gezin. Ouders woonden in Moskou. Mijn vader was tegen die tijd een beroemde architect. Moeder werkte onder zijn leiding. Het kind groeide en ontwikkelde zich in een creatieve setting. Hij studeerde goed aan de Vulikh-school. Zijn favoriete onderwerpen waren geschiedenis en literatuur. Omringende mensen, familieleden en kennissen, twijfelden er niet aan dat Sasha in de voetsporen van zijn beroemde vader zou treden. Het was echter deze omstandigheid die hem met de leeftijd begon te storen. De rol van de 'bleke schaduw van de voorouder' paste helemaal niet bij hem.
Creatieve activiteit
Na school weigerde Vulykh botweg een opleiding als architect te volgen en ging naar de afdeling journalistiek van de Staatsuniversiteit van Moskou. Als student schreef Alexander gedichten en aantekeningen voor verschillende gedrukte media. Hij keek met eigen ogen hoe correspondenten en tv-presentatoren leven. De jonge en getalenteerde auteur werd door de redacteur van de brievenafdeling opgenomen in de redactie van de krant "Night Rendezvous". In deze functie leidde hij zijn redactionele column in vers. Het was volgens hem nog geen poëzie, maar geen journalistiek meer. Serieus bezig met het schrijven van tests voor liedjes die Vulykh begon in de vroege jaren 90.
Poëtische creativiteit werd opgemerkt, gewaardeerd en nodigde de auteur uit om de column "Verse of the Day by Alexander Vulykh" op "Russian Radio" te leiden. Elke dag klonken om precies 11 uur poëtische teksten over een urgent onderwerp. Tegelijkertijd wist Alexander zijn eigen solo-optredens te organiseren. Samen met componist Vadim Stepantsov traden ze regelmatig 's avonds op in het Majakovski Museum.
