Denominatie, uit het Latijns confessio, betekent aanbidding. Gewoonlijk wordt de term "denominatie" in een bepaalde richting gebruikt binnen het kader van een bepaalde religie. De interactie tussen religies en denominaties vormt interreligieuze relaties.
Het belang van interreligieuze relaties in de samenleving
Interreligieuze relaties zijn relaties tussen geloven (trends) en tussen gemeenschappen van aanhangers van de belangrijkste wereldreligies. In de samenleving worden denominaties vertegenwoordigd door ideologie, geestelijken, groepen gelovigen en mensen die ermee sympathiseren.
De religieuze verbondenheid van mensen in het verleden was een belangrijke factor in het sociale leven, en dat blijft zo in de moderne wereld. De stabiliteit van gemeenschappen, die worden gekenmerkt door een diversiteit aan religies en etnische groepen, is afhankelijk van interreligieuze relaties. Toestemming tussen geloven is een noodzakelijke voorwaarde voor het bewaren van vrede en voor hun zeer comfortabele bestaan. Inderdaad, tijdens een confrontatie domineert een van de religies vaak het land, en speciale steun van de staat is voor de rest ongewenst.
Elke tegenstrijdigheid tussen etnische groepen beïnvloedt de relaties tussen religies en vice versa. Dit kan soms tot conflicten leiden.
Het vreedzaam naast elkaar bestaan van verschillende religies en de instemming van sociale groepen die zichzelf als gelovigen beschouwen, zijn twee belangrijke factoren voor succesvolle interactie. In feite zijn religies en religies meestal vrij autonoom en zelfvoorzienend, dus directe interactie is niet vereist. De formeel uitgesproken toestemming in de staat en de samenleving is van belang.
Vaak is er in multi-etnische landen een identificatie van hun etnische en religieuze band met de bevolking. Dit komt omdat mensen in de regel de religie en tradities van hun ouders 'erven'. De islam heeft de overhand in Aziatische landen, en de meerderheid van de Russisch sprekende gelovigen beschouwt zichzelf volgens de statistieken als orthodoxe christenen. De reden is dat historisch bepaalde religies zich op bepaalde gebieden verspreidden, en geopolitiek speelde hier een rol. Vaak heeft deze of gene religie, denominatie, de voorkeur op staatsniveau, zelfs als het als seculier wordt beschouwd.
Om vreedzame en stabiele interreligieuze relaties te onderhouden, streeft de staat ernaar de autonomie van elk van de denominaties te erkennen en creëert ze ook een enkele juridische ruimte.
