In de orthodoxe traditie zijn gebeden voor overledenen het resultaat van liefde voor de overleden dierbaren. Daarom wordt een persoon na de dood niet vergeten, maar herinnerd door gebed, daden van barmhartigheid. Er zijn speciale dagen ter nagedachtenis aan de overledene, die worden geteld vanaf de dag van overlijden.
![Image Image](https://images.culturehatti.com/img/kultura-i-obshestvo/97/kak-pominat-na-devyat-dnej.jpg)
In het leven van ons volk is de traditie van het herdenken van de overledenen op de negende, veertigste dag, verjaardagen wijdverbreid. Deze data zijn niet toevallig, ze hebben hun basis in de christelijke traditie.
Volgens de kerkelijke traditie verschijnt de ziel op de derde dag na de dood voor God, waarna haar de paradijzen worden getoond. Op de negende dag, na onderzocht te zijn door de ziel van het paradijs, stijgt ze opnieuw op om de Heer te aanbidden. Daarom wordt de negende dag vanaf de sterfdag herdacht. In de hoofden van sommige mensen gaat de belangrijkste betekenis van herinnering echter verloren. Dus, wat is de christelijk-orthodoxe betekenis van de herdenking op de negende dag, en hoe kunnen de doden worden herinnerd?
De belangrijkste componenten van elke herdenkingsdag van overleden dierbaren zijn gebed en de uitvoering van werken van barmhartigheid. Daarom is het noodzakelijk om meer aandacht te besteden aan de externe vorm van herinnering, die vaak absoluut zinloos en ronduit bijgelovig is, maar aan de interne component van ons geheugen van de overledenen.
Op de negende dag vanaf de dag van overlijden is het noodzakelijk om te bidden voor de rust van de ziel van de overledene. Als er in de stad een tempel is waar op die dag de ochtendliturgie wordt gevierd, is het noodzakelijk aantekeningen te maken over de rust en te bidden voor de belangrijkste orthodoxe kerkdienst. Bovendien bestellen gelovigen een requiem. Soms worden gebedsmonumenten in de tempel van tevoren besteld.
Naast conciliair gebed in de kerk, herinnert een orthodox persoon zich de overledenen en thuis in hun gebeden. Dit geldt vooral voor herdenkingsdagen, inclusief de negende. Thuis kun je de canon van de overledenen lezen, 17 kathisma van het psalter (of meerdere kathisma's met inzet van gebed voor de overledenen), de opvolging van lithium, een akathist voor degene die stierf.
Indien mogelijk kunt u op de negende dag na de datum van overlijden het graf bezoeken. Reinig indien nodig op de plaats van begrafenis. Op de begraafplaats zelf is het nodig om opnieuw te bidden voor de rust van de ziel van de overledene.
Op de negende dag is het gebruikelijk om een herdenkingsdiner te bereiden. De betekenis ervan is niet om te eten, maar om het werk van barmhartigheid te voltooien. Familieleden van de overledene nodigen familieleden en vrienden van de overledene uit aan tafel, voed ze. Soms nodigen ze ook arme mensen uit om diners te herdenken, waarmee ze het verbond van de Heer vervullen over de voeding van degenen die honger en dorst hebben. In dit geval maakt het niet uit waar het diner precies wordt bereid (thuis of in een café). Het hangt af van het gemak en de mogelijkheden van de herdenkingsorganisatoren.
Bij een herdenkingsdiner is het ook erg belangrijk om het gebed niet te vergeten. Voordat je gaat eten, moet je God vragen om de zonden van de overledene te vergeven. Familieleden van de overledene kunnen heel goed om gebeden vragen voor de rust van de ziel van de herdachtenden en alle aanwezigen. Als iemand de tekst van de gebeden niet kent, is het heel goed mogelijk om in je eigen woorden te bidden over de rust van de ziel van de pas overleden.
Voor orthodoxe mensen is het belangrijk om te weten hoe laat de negende dag is vanaf de dag van overlijden. Als het een vastendag is, is het raadzaam om een vastenherdenkingsdiner te bereiden. En vergeet natuurlijk niet dat de doden niet herinnerd kunnen worden met alcohol.
Daarnaast kun je op de negende dag een aalmoes doen. Deel bijvoorbeeld voedsel en kleding uit aan mensen in nood (als dit nog niet eerder is gedaan).
Het moet dus duidelijk zijn dat het meest nuttig en noodzakelijk voor een persoon die naar een andere wereld is verhuisd, niet alleen de herinnering aan de levenden en de voorbereiding van begrafenisdiners is, maar een oprecht gebed voor de rust van de ziel en de uitvoering van genade.